Tα Θεοφάνεια
Άνοιξαν των ουρανών οι πύλες στου Χριστού την Γέννηση έψαλαν οι Άγγελοι το «δόξα εν Υψίστοις».
Ανοίγουν στην εορτή των Θεοφανείων τα φωτεινά ουράνια για να προβάλλει ολοφώτεινη η τριαδική θεότητα. Η ερημιά του Ιορδάνη δέχεται τον Υιό του Θεού. Ο Ιορδάνης ξαφνιάζεται βλέποντας να βαπτίζεται στα νερά του ο αναμάρτητος. Ο Πρόδρομος σκύβει μπροστά σε Εκείνον που μπροστά του γονατίζουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τρέμει το χέρι του προφήτου καθώς δείχνει τον...
Σωτήρα που έρχεται στην έρημο του Ιορδάνη.
Το πνεύμα του Θεού φανερώνεται «εν είδει περιστεράς» πάνω στο κεφάλι του Κυρίου και η φωνή του ουράνιου πατέρα μαρτυρεί την θεότητα του Κυρίου.
Έξι μήνες μεγαλύτερος στην ηλικία από τον Χριστό ο Πρόδρομος είχε γλυτώσει και αυτός κατά θαυμαστό τρόπο από το μαχαίρι του Ηρώδη και έζησε από μικρό παιδί στην ερημιά ως ασκητής. Δεν είχε γνωρίσει το Χριστό και όμως ερχόταν θεόσταλτος, αληθινά θεόπνευστος να κηρύξει τον ερχομό του. Η ασκητική ζωή του Προδρόμου, η αγιότητα του βίου του ,το μυστηριώδες κήρυγμα του, ζωντανεύουν στις ψυχές των Ιουδαίων τις μορφές των μεγάλων προφητών του Ισραήλ. Μήπως ήταν αυτός ένας από τους παλιούς εκείνους προφήτες και ξαναερχότανε στη γη;
Πλήθη Ιουδαίων έφθαναν στη έρημο ιδούν τον Νέο προφήτη που «έτρωγε ακρίδες (κορφές χόρτων) και μέλι άγριο» και να ακούσουν το μυστηριώδες κήρυγμα του, το γλυκό σαν παρηγοριά και χαρούμενη ελπίδα ,άλλοτε πάλι αυστηρό σαν σεισμό, σαν θύελλα, σαν κεραυνό.
Σκοπός του; Να μετανοήσουν, να γίνουν άξιοι, να δεχθούν τον Σωτήρα που θα ερχότανε στη γη. «Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» «Μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» βροντοφωνούσε και αντιλαλούσαν οι ερημιές στο κήρυγμα του. Συγκλόνιζε ψυχές ο έλεγχος του λόγου του και όταν με συντριβή ψυχής ρωτούσαν τα πλήθη που άκουγαν το κήρυγμα του πως θα έβρισκαν την λύτρωση τότε ζητούσε αληθινή μετάνοια , πραγματική εξομολόγηση και για να νιώσουν πιο αισθητά οι άνθρωποι τον ψυχικό τους καθαρμό, συμβολικά τους βάπτιζε στον Ιορδάνη.
Είχε σχηματιστεί μια ομάδα μαθητών που συχνά μαζευόταν γύρω του για να ακούσουν τη θεία διδασκαλία του. Αυτοί βρέθηκαν κοντά του και όταν για πρώτη φορά είδε τον χριστό ο Πρόδρομος να τριγυρνά στα «έρημα του Ιορδάνου» τότε πετάχτηκε ο ορθός και σήκωσε το χέρι του με φόβο για να δείξει τον θεάνθρωπο σωτήρα. Τότε είπε τα προφητικά εκείνα λόγια « ιδέ ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» και ήρθε η ιστορική στιγμή της συναντήσεως.
Ο εκπρόσωπος της παλαιάς διαθήκης Προφήτης Πρόδρομος βλέπει κοντά τον θεάνθρωπο που έρχεται να γράψει με το αίμα του την καινή διαθήκη. Φτάνει στο κατακόρυφο το ψυχικό του δέος όταν βλέπει τον Ιησού να θέλει να βαπτιστεί στον Ιορδάνη ποταμό. Ω Κύριε λέγει ο Πρόδρομος αυτό δεν το χωρεί η ανθρώπινη σκέψη συ ο αναμάρτητος θεός να βαπτιστείς σαν τους αμαρτωλούς ανθρώπους; Και απαντά : «εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι και συ έρχη προς με»; Τι θα μπορούσε να πει ο Πρόδρομος; Τι συναισθήματα συγκλονίζουν την ψυχή του; Αυτός να βαπτίσει τον Σωτήρα; Τρέμει και όμως συμμορφώνεται με την υπόδειξη του Κυρίου «Αφες άρτι ούτω γαρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην.
Έτσι πρέπει σε εμάς που διδάσκουμε τους άλλους να εκτελούμε πιστά κάθε ιερό καθήκον. Και αλήθεια ιερό καθήκον ήταν για τον λαό η εξομολόγηση και ο καθαρμός των ψυχών στον Ιορδάνη. Ήταν ο Χριστός ο μόνος αναμάρτητος ως θεός και άνθρωπος. Και όμως οι άνθρωποι τον έβλεπαν σαν άνθρωπο και είχαν την απαίτηση σαν άνθρωπο να τον βλέπουν να συμπεριφέρεται ανάμεσα τους.
Δεν θα μπορούσε αργότερα να ομιλήσει για αμαρτία, μετάνοια και ψυχική φροντίδα , αν περιφρονούσε το βάπτισμα του Ιωάννου. Έτσι με τη βάπτιση του επικύρωσε το έργο του Προδρόμου. Με τρεμάμενο χέρι βαπτίζει τώρα τον Σωτήρα του κόσμου ο Βαπτιστής Προφήτης.
Βγαίνει τώρα σύντομα από τα νερά ο Κύριος γιατί δεν είχε να εξομολογηθεί αμαρτία σαν άνθρωπος ενώ βρισκότανε στο νερό, όπως συνήθιζαν οι άνθρωποι και τότε έγινε το θαύμα. Ανοίγονται οι ουρανοί και φωτεινό ολόλευκο περιστέρι έρχεται το πνεύμα του θεού και φτερουγίζει πάνω στο Χριστό έτσι που το έβλεπε ο Πρόδρομος με ανείπωτη ευλάβεια. Ακούει τώρα λόγια ουράνια, την ηχηρή φωνή του ουράνιου πατέρα «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησας».
Ήταν η πρώτη ιερή στιγμή που φανερώνονται συγχρόνως τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος , όπως με χαρά και θρίαμβο ψάλλει σήμερα η εκκλησία : «εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε η της Τριάδος προσκύνησις .Του γαρ Γεννήτορος (του θεού πατρός) η φωνή προσεμαρτυρείσοι αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα και το πνεύμα εν ειδει περιστέρας εβεβαίου του λόγου το ασφαλές»
Έτσι ονομάσθηκε «Θεοφάνεια» η εορτή αυτή. Αυτή την ημέρα συνήθιζαν σαν μαζί με τον Χριστό να βαπτίζονται οι Χριστιανοί των πρώτων χρόνων. Γέμιζαν νεοφώτιστους τα βαπτιστήρια που με λαμπάδες στα χέρια έπειτα παρακολουθούσανε την πανηγυρική λειτουργία στους Ναούς και ήταν τόσες οι λαμπάδες , τόσο φωτεινές οι εκκλησίες ,ώστε αυτήν την εορτή την ονόμασαν «φώτα». Ας δούμε και εμείς σήμερα το φώς του Χριστού. Ας φωτίσει τις ψυχές μας ο λόγος του. Ας γιορτάσουμε με φωτισμένες ψυχές το αληθινό φως του Χριστού, που φανερώθηκε στη γη «και πάσι τον φωτισμόν δωρείται».-
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ
Eνορία Εισοδίων Θεοτόκου Νεμέας
Ανοίγουν στην εορτή των Θεοφανείων τα φωτεινά ουράνια για να προβάλλει ολοφώτεινη η τριαδική θεότητα. Η ερημιά του Ιορδάνη δέχεται τον Υιό του Θεού. Ο Ιορδάνης ξαφνιάζεται βλέποντας να βαπτίζεται στα νερά του ο αναμάρτητος. Ο Πρόδρομος σκύβει μπροστά σε Εκείνον που μπροστά του γονατίζουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τρέμει το χέρι του προφήτου καθώς δείχνει τον...
Σωτήρα που έρχεται στην έρημο του Ιορδάνη.
Το πνεύμα του Θεού φανερώνεται «εν είδει περιστεράς» πάνω στο κεφάλι του Κυρίου και η φωνή του ουράνιου πατέρα μαρτυρεί την θεότητα του Κυρίου.
Έξι μήνες μεγαλύτερος στην ηλικία από τον Χριστό ο Πρόδρομος είχε γλυτώσει και αυτός κατά θαυμαστό τρόπο από το μαχαίρι του Ηρώδη και έζησε από μικρό παιδί στην ερημιά ως ασκητής. Δεν είχε γνωρίσει το Χριστό και όμως ερχόταν θεόσταλτος, αληθινά θεόπνευστος να κηρύξει τον ερχομό του. Η ασκητική ζωή του Προδρόμου, η αγιότητα του βίου του ,το μυστηριώδες κήρυγμα του, ζωντανεύουν στις ψυχές των Ιουδαίων τις μορφές των μεγάλων προφητών του Ισραήλ. Μήπως ήταν αυτός ένας από τους παλιούς εκείνους προφήτες και ξαναερχότανε στη γη;
Πλήθη Ιουδαίων έφθαναν στη έρημο ιδούν τον Νέο προφήτη που «έτρωγε ακρίδες (κορφές χόρτων) και μέλι άγριο» και να ακούσουν το μυστηριώδες κήρυγμα του, το γλυκό σαν παρηγοριά και χαρούμενη ελπίδα ,άλλοτε πάλι αυστηρό σαν σεισμό, σαν θύελλα, σαν κεραυνό.
Σκοπός του; Να μετανοήσουν, να γίνουν άξιοι, να δεχθούν τον Σωτήρα που θα ερχότανε στη γη. «Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» «Μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» βροντοφωνούσε και αντιλαλούσαν οι ερημιές στο κήρυγμα του. Συγκλόνιζε ψυχές ο έλεγχος του λόγου του και όταν με συντριβή ψυχής ρωτούσαν τα πλήθη που άκουγαν το κήρυγμα του πως θα έβρισκαν την λύτρωση τότε ζητούσε αληθινή μετάνοια , πραγματική εξομολόγηση και για να νιώσουν πιο αισθητά οι άνθρωποι τον ψυχικό τους καθαρμό, συμβολικά τους βάπτιζε στον Ιορδάνη.
Είχε σχηματιστεί μια ομάδα μαθητών που συχνά μαζευόταν γύρω του για να ακούσουν τη θεία διδασκαλία του. Αυτοί βρέθηκαν κοντά του και όταν για πρώτη φορά είδε τον χριστό ο Πρόδρομος να τριγυρνά στα «έρημα του Ιορδάνου» τότε πετάχτηκε ο ορθός και σήκωσε το χέρι του με φόβο για να δείξει τον θεάνθρωπο σωτήρα. Τότε είπε τα προφητικά εκείνα λόγια « ιδέ ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» και ήρθε η ιστορική στιγμή της συναντήσεως.
Ο εκπρόσωπος της παλαιάς διαθήκης Προφήτης Πρόδρομος βλέπει κοντά τον θεάνθρωπο που έρχεται να γράψει με το αίμα του την καινή διαθήκη. Φτάνει στο κατακόρυφο το ψυχικό του δέος όταν βλέπει τον Ιησού να θέλει να βαπτιστεί στον Ιορδάνη ποταμό. Ω Κύριε λέγει ο Πρόδρομος αυτό δεν το χωρεί η ανθρώπινη σκέψη συ ο αναμάρτητος θεός να βαπτιστείς σαν τους αμαρτωλούς ανθρώπους; Και απαντά : «εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι και συ έρχη προς με»; Τι θα μπορούσε να πει ο Πρόδρομος; Τι συναισθήματα συγκλονίζουν την ψυχή του; Αυτός να βαπτίσει τον Σωτήρα; Τρέμει και όμως συμμορφώνεται με την υπόδειξη του Κυρίου «Αφες άρτι ούτω γαρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην.
Έτσι πρέπει σε εμάς που διδάσκουμε τους άλλους να εκτελούμε πιστά κάθε ιερό καθήκον. Και αλήθεια ιερό καθήκον ήταν για τον λαό η εξομολόγηση και ο καθαρμός των ψυχών στον Ιορδάνη. Ήταν ο Χριστός ο μόνος αναμάρτητος ως θεός και άνθρωπος. Και όμως οι άνθρωποι τον έβλεπαν σαν άνθρωπο και είχαν την απαίτηση σαν άνθρωπο να τον βλέπουν να συμπεριφέρεται ανάμεσα τους.
Δεν θα μπορούσε αργότερα να ομιλήσει για αμαρτία, μετάνοια και ψυχική φροντίδα , αν περιφρονούσε το βάπτισμα του Ιωάννου. Έτσι με τη βάπτιση του επικύρωσε το έργο του Προδρόμου. Με τρεμάμενο χέρι βαπτίζει τώρα τον Σωτήρα του κόσμου ο Βαπτιστής Προφήτης.
Βγαίνει τώρα σύντομα από τα νερά ο Κύριος γιατί δεν είχε να εξομολογηθεί αμαρτία σαν άνθρωπος ενώ βρισκότανε στο νερό, όπως συνήθιζαν οι άνθρωποι και τότε έγινε το θαύμα. Ανοίγονται οι ουρανοί και φωτεινό ολόλευκο περιστέρι έρχεται το πνεύμα του θεού και φτερουγίζει πάνω στο Χριστό έτσι που το έβλεπε ο Πρόδρομος με ανείπωτη ευλάβεια. Ακούει τώρα λόγια ουράνια, την ηχηρή φωνή του ουράνιου πατέρα «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησας».
Ήταν η πρώτη ιερή στιγμή που φανερώνονται συγχρόνως τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος , όπως με χαρά και θρίαμβο ψάλλει σήμερα η εκκλησία : «εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε η της Τριάδος προσκύνησις .Του γαρ Γεννήτορος (του θεού πατρός) η φωνή προσεμαρτυρείσοι αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα και το πνεύμα εν ειδει περιστέρας εβεβαίου του λόγου το ασφαλές»
Έτσι ονομάσθηκε «Θεοφάνεια» η εορτή αυτή. Αυτή την ημέρα συνήθιζαν σαν μαζί με τον Χριστό να βαπτίζονται οι Χριστιανοί των πρώτων χρόνων. Γέμιζαν νεοφώτιστους τα βαπτιστήρια που με λαμπάδες στα χέρια έπειτα παρακολουθούσανε την πανηγυρική λειτουργία στους Ναούς και ήταν τόσες οι λαμπάδες , τόσο φωτεινές οι εκκλησίες ,ώστε αυτήν την εορτή την ονόμασαν «φώτα». Ας δούμε και εμείς σήμερα το φώς του Χριστού. Ας φωτίσει τις ψυχές μας ο λόγος του. Ας γιορτάσουμε με φωτισμένες ψυχές το αληθινό φως του Χριστού, που φανερώθηκε στη γη «και πάσι τον φωτισμόν δωρείται».-
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ
Eνορία Εισοδίων Θεοτόκου Νεμέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου