(Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Ιερεμίας)
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,
Χαίρετε καί ὑγιαίνετε!
1. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι εἴμαστε βασπισμένοι στήν ἅγια Κολυμβήθρα
καί μπήκαμε ἔτσι στήν Οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ πού λέγεται «Ἐκκλησία». Ἐμεῖς
οἱ βαπτισμένοι, τόν Θεό δέν τόν ἔχουμε ἁπλᾶ δημιουργό, ἀλλά τόν ἔχουμε
Πατέρα, τόν ἔχουμε τόν πιό κοντινό συγγενῆ μας! Εἴμαστε χριστιανοί,
βαπτισμένοι καί μυρωμένοι, ἔχουμε τήν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας.
Ἀνήκουμε στόν Θεό καί στήν Μία, τήν ἀληθινή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του.
2. Ἀλλά πρέπει ὄχι μόνο νά λεγόμαστε, ἀλλά καί νά ζοῦμε σάν χριστιανοί.
Πρέπει νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, κατά τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ
μας, πού εἶναι γραμμένες στό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Πρέπει νά προσευχόμαστε
στόν Θεό μέ τό «Πάτερ ἡμῶν...» καί τίς ἄλλες προσευχές πού ἔχει ἡ ἁγία
μας ᾽Εκκλησία. Πρέπει νά ἐκκλησιαζόμαστε τήν Κυριακή ἡμέρα. Γι᾽ αὐτό τήν
λέμε «Κυριακή» τήν ἡμέρα αὐτή, γιατί ἀνήκει στόν Κύριο, τόν Θεό μας.
Πρέπει νά διαβάζουμε τό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς
Ἐκκλησίας μας, γιά νά βαδίζουμε καί ἐμεῖς κατά τό δικό τους παράδειγμα.
3. Ἀλλά πῶς γίναμε ἔτσι, ἀδέλφια μου; Πολλοί ζοῦν χωρίς καμμιά ἔννοια
τοῦ Θεοῦ. Παραμερίζουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, κάνουν δικό τους νόμο καί ζοῦν
ὅπως θέλουν, κατά τό δικό τους «εὐαγγέλιο». Τί πράγματα εἶναι αὐτά πού
γίνονται!... Τίς νηστεῖες, Τετάρτη καί Παρασκευή καί τίς ἅγιες
Τεσσαρακοστές, πολλοί τίς ἔχουν διαγράψει. Οἱ νέοι μας, ἀλλά καί οἱ
μεγάλοι, κατά τό πλεῖστον, δέν ζοῦν ἠθική ζωή. Παιδί μου, τό σῶμα σου
εἶναι ἁγιασμένο, γιατί εἶναι ὅλο βουτηγμένο στήν ἅγια Κολυμβήθρα καί
πρέπει λοιπόν νά τό φυλάγεις ἁγνό καί καθαρό. Μάθε, παιδί μου, ὅτι ἡ
σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας μόνο στόν γάμο εἶναι εὐλογημένη.
Βέβαια! Δέν θέλει ὁ Θεός καί δέν εὐλογεῖ ἡ Ἐκκλησία τίς προγαμιαῖες καί
τίς ἐξωγαμιαῖες σχέσεις. Καί ἐγώ, ὁ Ἀρχιερέας τοῦ Θεοῦ καί Ἐπίσκοπός
σου, πρέπει νά σοῦ λέγω τό τί θέλει ὁ Θεός· καί ἀλλοίμονό μου, ἄν δέν
σοῦ τό λέγω.
4. Ἀδέλφια μου, ἄς πάρουμε ὅλοι τήν ἀπόφαση νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ
Θεοῦ μας. Ἄς πᾶμε σέ πνευματικό πατέρα – σέ ἄγνωστο ἄν θέλετε – γιά νά
ἐξομολογηθοῦμε τά κρίματά μας, νά πλυθεῖ καί νά λουστεῖ ἡ ψυχή μας καί
νά ἀρχίσουμε μέ σταθερή τήν ἀπόφαση μιά νέα καί ὄμορφη ζωή, ὅπως τήν
θέλει ὁ Χριστός μας. Ἄχ, νά ἀγαπήσουμε πολύ τόν Ἰησοῦ Χριστό μας, πολύ
νά Τόν ἀγαπήσουμε πάνω ἀπό ὅλες τίς ἀγάπες. Ὁ Χριστός νά γίνει ὁ ἔρωτας
τῆς ψυχῆς μας. Καί μάλιστα, ἄν τό καλέσει ἡ ὥρα, νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί
τό αἷμά μας νά χύσουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί Αὐτός ἔχυσε
τό Αἷμά Του γιά τήν ἀγάπη Του σέ ἐμᾶς. Ναί, Χριστιανοί μου! Κι᾽ ἄν μᾶς
βάλουν μαχαίρι στό λαιμό γιά νά ἀρνηθοῦμε τήν πίστη μας στόν Χριστό,
ἐμεῖς νά λέμε σάν τό Δημητσανίτικο παλληκάρι, τόν ἅγιο Εὐθύμιο, τόν
ἀνεψιό τοῦ Πατριάρχου ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε´: «Πιό βαθιά τό μαχαίρι, δέν
ἀρνοῦμε τήν πίστη μου καί τήν ἀγάπη μου στόν Χριστό»!
