Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Οι περί του Θεού πλάνες των Μορμόνων

 


ΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ
Συνοπτική παρουσίαση
τοῦ Πρωτοπρ. Βασιλείου Γεωργοπούλου
Ἐπίκουρου Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Οἱ Μορμόνοι εἶναι μιά παραχριστιανική κίνηση πού ἱδρύθηκε στίς Η.Π.Α. τόν 19ον αἰώνα ἀπό τόν Joseph Smith (1805 -1844). Ἡ ἐν λόγω παραχριστιανική κίνηση εἶναι γνωστή διεθνῶς καί μέ τήν ἐπίσημη ὀνομασία τους ὡς «Ἐκκλησία τοῦ Ἰ. Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν». Πιό γνωστή ὅμως εἶναι μέ τό ὄνομα Μορμόνοι, πού τό λαμβάνουν ἀπό τό ἱερό τους βιβλίο γνωστό ὡς «Βιβλίο τοῦ Μορμόν», τό ὁποῖο ἔχει μεταφραστεῖ σέ περισσότερες ἀπό 100 γλῶσσες στόν κόσμο, ὅπως φυσικά καί στήν ἑλληνική .
Ἀξιολογώντας ἀπό ὀρθόδοξο πρῖσμα τά πιστεύω τῆς ἐν λόγω αἱρετικῆς κίνησης, χωρίς δυσκολία, θά διαπιστώσουμε, ὅτι οἱ ἀντιλήψεις τῶν Μορμόνων ἀποτελοῦν ἕνα μεταλλεῖο πλανῶν. Πραγματικότητα πού ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν περί Θεοῦ διδασκαλία τῆς αἵρεσης.
Κατά τήν μορμονική διδασκαλία ὑπάρχουν πολλοί θεοί .
Ὁ Θεός Πατέρας πού ὀνομάζεται Ἐλωχίμ, θεωρεῖται πατέρας ὅλων τῶν θεῶν, ἦταν κάποτε ἄνθρωπος ὅπως ἐμεῖς, προοδευ-τικά ἐξυψώθηκε καί ἔγινε Θεός. Ὡς Θεός ἔχει ἐπίσης σάρκα καί ὀστᾶ, ὅπως πολύ χαρακτηριστικά ἀναφέρεται σέ ἐπίσημο ἱερό κείμενό τους: «Ὁ Πατέρας ἔχει σῶμα ἀπό σάρκα καί ὀστά, τόσο ψηλαφητό ὅπως καί τοῦ ἀνθρώπου» .
Ἐπίσης, μεταξύ τῶν θεῶν συναριθμοῦνται καί ἄνθρωποι πού πέθαναν ἀναστήθηκαν ὑπερυψώθηκαν σέ ὕψιστο βαθμό δόξας. Εἶναι πιά αἰώνιοι καί ἀποκτοῦν ἀπογόνους στόν πνευματικό κόσμο, δηλαδή, γεννοῦν πνεύματα πού κάποια στιγμή θά γίνουν ἄνθρωποι .
Οἱ μορμονικές αὐτές ἀπόψεις εἶναι ἀπολύτως ἀντίθετες μέ τήν περί Θεοῦ χριστιανική διδασκαλία. Ἀπηχοῦν χονδροειδεῖς περί θεοῦ ἀντιλήψεις πού συναντᾶ κάποιος σέ ἀρχαῖες εἰδωλολατρικές θρησκεῖες.
Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι μέ τόσο παχυλές καί ἄκρως ἀντιχριστιανικές περί Θεοῦ ἀντιλήψεις δέν ἦταν δυνατόν νά διαφυλαχθεῖ ἀκέραιη ἀπό τούς Μορμόνους ἡ χριστιανική διδα-σκαλία γιά τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Γιά τούς Μορμόνους ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγ. Πνεῦμα δέν εἶναι τρεῖς διακριτές ὑποστάσεις, ὁ ἕνας ἅμα καί Τριαδικός Θεός, ἀλλά τρεῖς ξεχωριστοί θεοί , μεταξύ, βεβαίως, τῶν ἄλλων θεῶν . Ὁ Υἱός καί τό Ἅγ. Πνεῦμα εἶναι μάλιστα κατά τούς Μορμόνους ἀπόγονοι τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί τῆς οὐράνιας συζύγου του .
Ὁ Υἱός, πού ὀνομάζεται Ἰεχωβᾶ, δέν εἶναι φύσει Θεός, ἀλλά ὄν πού ἐξελίχθηκε σέ Θεό ἀφοῦ πρώτα δημιουργήθηκε ἀρχικά ὡς πνεῦμα καί μετά κατέστη παιδί τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί μιᾶς οὐράνιας μητέρας . Μάλιστα κατά τήν προΰπαρξή του ὁ Υἱός καί ὁ Σατανᾶς εἶναι ἀδέλφια . Τό Ἅγ. Πνεῦμα, σέ ἀντίθεση μέ τόν Θεό Πατέρα πού ἔχει σάρκα καί ὀστᾶ, αὐτό δέν ἔχει καί θεωρεῖται «ἄτομο Πνεύματος» .
Βλέπουμε, ὅτι ἐνῶ ἡ χριστιανική ὁρολογία διατηρεῖται (π.χ. Ἄρθρο 1, τῶν Ἄρθρων τῆς Πίστης τοῦ J. Smith), ἡ μορμονική κατανόηση τοῦ μυστηρίου τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ εἶναι ὄχι μόνο κακόδοξη, ἀλλά καί ριζικῶς ἀντίθετη ἀπό τήν χριστια¬νική . Καί μέ αὐτές τίς θέσεις τῶν Μορμόνων, ὅπως καί μέ ἄλλες πολλές ριζικά ἀντίθετες στό χριστιανισμό σ' ἄλλα θέματα πίστεως, τίθεται τό ἐρώτημα, ἐάν καί σέ πιό βαθμό οἱ Μορμόνοι ἔχουν σχέση ὄντως μέ τόν Χριστιανισμό. Πολλοί εἰδικοί ὑποστηρίζουν ἤδη, ὅτι οἱ Μορμόνοι οὐσιαστικά ἀποτελοῦν μία νέα θρησκεία μέ συγκρητιστικά στοιχεῖα .

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Η υπομονή είναι δώρο για την βρεφική μας πίστη

 




Την υπομονήν Ιωβ ηκούσατε... 

Με την ευκαιρία της μνήμης του δικαίου Ιώβ μακαρίζουμε την εν Χριστώ υπομονή. Η υπομονή είναι το δώρο εκείνο του Θεού πού δίνεται στους ανθρώπους εκείνους πού βιώνουν την αγία καλή πίστη(εμπιστοσύνη στον Θεό). 

Οι καλοί μας αρχαίοι μακάριζαν ως σοφό τον άνθρωπο εκείνο πού έδειχνε ακριβώς την ίδια ψυχραιμία και αξιοπρέπεια μπροστά στα κακά και τα καλά της ζωής. Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω η Εκκλησία μιλάει για τους ανθρώπους εκείνους πού έχουν παραθέσει από πριν όλη τους την ζωή στον Θεό και σε αυτά πού παραχωρεί, με βρεφική συγκινητική απλότητα και εμπιστοσύνη. 

Η υπομονή δεν είναι κατόρθωμα ανήκον σε εμάς. Δωρίζεται όταν μπροστά σε μια δοκιμασία η ταπεινή καρδιά δεν παύει να δοξολογεί φανερά και νοερά τον Κύριο της λατρείας της και ανταμοίβεται, ανδρίζεται, δοξάζεται. 

Έτσι και ο Ιώβ, ενώ έφτασε στην έσχατη θλίψη δεν βλασφήμησε αλλά δέχτηκε τα δεινά με ευχαριστία και σιωπή.Γι αυτό όχι μόνο πληρώθηκε με υπομονή, αλλά ευλόγησεν ο Κύριος τα έσχατα Ιωβ υπερ τα πρώτα.

Πέρα από κάθε συζήτηση για θεοδικίες , παραχωρήσεις και δοκιμασίες Θεού, τονίζεται αυτή η αγία πίστη-εμπιστοσύνη. 

Ας την καλλιεργήσουμε σοφά από τώρα, ενώ ακόμα είναι αιθρία, γιατί ο χειμώνας παραμονεύει από στιγμή σε στιγμή, κρυμμένος μέσα στο δάσος του βίου μας. Ας μας βρεί πανέτοιμους και όχι αδύναμους προς απώλεια.


Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2017/05/blog-post_6.html#ixzz4gQOKE8Ym

Ωραία πού είναι η Κυριακή- ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ


Καμιά Κυριακή δεν είναι μικρή και ασήμαντη.

Κάθε Κυριακή είναι μια σεβάσμια ψηλάφηση του θαύματος της ανάστασης, του μυστηρίου της Εκκλησίας στην πράξη, η ευλογημένη σύναξη των ορθοδόξων γύρω από τον ζωοδόχο Τάφο, όπου ο αναστάς Χριστός μας υποδέχεται και μας προσφέρεται ως άρτος ουράνιος και Ποτήριον ζωής, η εικόνα του μέλλοντος αιώνος και το βίωμα του στο παρόν, η αγία και κλητή ημέρα.

Την Κυριακή δεν ανατέλει ο κτιστός ήλιος, δεν λάμπει ο υλικός ουρανός. Την Κυριακή Ήλιος είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, πού ανατέλλει από τον Τάφο, ως Νυμφίος προερχόμενος από τον παστό τον χαρμόσυνο της εκκλησίας. Ουρανός είναι η Εκκλησία,ουρανός πολύφωτος με τους αγίους πάντες. 


Την Κυριακή ευλογούνται οι αισθήσεις.

Η όραση με αναστάσιμο φως, η αφή με την ευλογία της ενέργειας του Θεού στην Κτίση, η όσφρηση με το προσευχητικό θυμίαμα, η ακοή με τα αιώνια ευαγγελικά λόγια, η γεύση με την Θεία Κοινωνία.

Την Κυριακή ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την Εδέμ.

Η Κυριακή είναι το ανοιχτό παράθυρο στην αιωνιότητα.
Yπενθύμιση μιας παλιάς μας ανάρτησης για την Κυριακή με την ευκαιρία σαλπίσματος για ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ! ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ!ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ! Αυτοί σε λίγο θα απαιτήσουν να τους ζητάμε κάθε Κυριακή έγγραφη άδεια για να λειτουργούμε και να λειτουργούμαστε, γιατί θα κάνουμε τάχα κάτι αντιπαραγωγικό σε ώρες εργασίας! Κοντά είναι και αυτό! Αν τους δώσεις ένα στο τέλος θα τα παραδώσεις όλα!