H ΑΝΩΘΕΝ ΚΛΙΣΗ

H ΑΝΩΘΕΝ ΚΛΙΣΗ

γράφει η Άννα Μαργαρίτη

«Δες με στέκομαι έξω από την θύρα και κρούω. Αν κάποιος ακούσει την φωνή μου και ανοίξει την θύρα της ψυχής του, θα μπω μέσα στην ψυχή του και θα γίνω ένα μ’ αυτόν, θα φάμε, θα γευτούμε μαζί το δείπνο και θα απολαύσουμε αμοιβαία την αγαλλίαση και την ευφροσύνη της Μακάριας Ζωής». Ιωάννης Αποκάλυψη Κεφ. 3.20.

Αυτή η κλίση μπορεί να πει κανείς ότι ταυτίζεται κατά κάποιο τρόπο με την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου ή μάλλον αποτελεί το προοίμιό της, μοιάζει με τη φυσική γέννηση του παιδιού, που όταν η υλική δομή είναι έτοιμη στη μήτρα της μητέρας. Ο Λόγος εγχέει μέσα στο σώμα το ζωντανό Πνεύμα Του, που είναι η ψυχή. Είναι δηλαδή κάτι που γίνεται αυτόματα. Ετοιμότητα και έκχυση. Ακριβώς όταν ο νους είναι έτοιμος, αυτόματα ο Δημιουργικός Λόγος, χωρίς δισταγμό και καθυστέρηση, εισέρχεται στην ψυχή. Δεν χρειάζεται ο πιστός να τον αναζητήσει. Ο Θεός Λόγος περιμένει στην είσοδο της ψυχής του. Στέκεται εκεί περιμένοντας να του ανοίξεις, περιμένοντας όποιον είναι έτοιμος. Στέκεται εκεί και μας περιμένει, μας νοσταλγεί χιλιάδες φορές περισσότερο απ’ ότι εμείς νοσταλγούμε Αυτόν.

Όταν σημάνει η ώρα μας τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει. Αντίθετα όλα μας οδηγούν προς την σωστή κατεύθυνση, την κατεύθυνση του άφθαρτου κόσμου, όπου έχει την «κατοικία» του Εκείνος. Τα πάντα γίνονται Θεός και αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι ξεχνάς τα πριν και τα μετά, για να παραμείνεις στο αιώνιο Τώρα. Η πνευματική αναγέννηση είναι μια μεταστοιχείωση της δομής του ανθρώπου που συνοδεύεται πάντοτε από λεπτές φυσιολογικές και χημικές αλλαγές, που αναγνωρίζονται εξωτερικά από εκπαιδευμένα ευαίσθητα μάτια.

Όταν φτάσει η ευλογημένη ώρα να μας αποκαλυφθεί το Θείο που κουβαλάμε μέσα μας και στην συνέχεια αναγεννηθούμε, τότε έχουμε βρει το μέσο για την απελευθέρωσή μας από τη σύζευξη με την ύλη και θα μπορέσουμε να παραμείνουμε ακόμα και μέσα σε τούτο τον κόσμο της δυσαρμονίας, γαλήνιοι και ειρηνικοί.

Η Αλήθεια και φυσικά η κατανόησή της δεν είναι κάτι που θα αποδεχθούμε στα τυφλά. Η Αλήθεια βιώνεται και γίνεται αντιληπτή άμεσα με την εσωτερική εμπειρία. Προπαντός όμως η Αλήθεια χρειάζεται προετοιμασία. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως ο πνευματικά αναγεννημένος άνθρωπος, στη γήινη πορεία του, χρειάζεται αυτή την προετοιμασία του δρόμου για την αλλαγή που θα επακολουθήσει.

Αυτή η αλλαγή με το λεγόμενο θάνατο του παλαιού εγωκεντρικού μας ανθρώπου, μας προετοιμάζει για να δεχθούμε τα φωτοβόλα ηχηρά ρεύματα του Θεού Λόγου μέσω των οποίων η ψυχή θα διεισδύσει στους μυστικούς άφθαρτους και αμόλυντους κόσμους.

Αυτό που λέγεται ότι η ζωή του ανθρώπου είναι μια προετοιμασία για την μεταθανάτια ζωή έχει προφανώς αυτή την έννοια και αυτή την αξία.

Όπως δεν μπορεί να πλησιάσει κανείς τον αισθητό ήλιο χωρίς κίνδυνο να διαλυθεί από τη θερμότητά του έτσι δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει τον απείρως φωτεινότερο Νοητό ήλιο χωρίς την καταλληλη προετοιμασία. Και όσο η προετοιμασία θα είναι καταλληλότερη τόσο και το πλησίασμα θα είναι εγγύτερο, χωρίς όμως να νομίσει κανείς ότι θα μπορούσε να προσεγγίσει εντελώς το Φοβερό Θείο Φως.

Μερικοί έχουν την αίσθηση (αίσθηση ψυχής) πολλές φορές ότι εδώ στη γη προετοιμάζονται νοητικά για ένα τέτοιο διαφορετικό κόσμο. Καθοδηγούνται να αντέξουν το δυνατό φως του Αληθινού κόσμου. Όλο αυτό προκαλεί πολλές φορές πόνο ποτέ όμως πανικό, γιατί αυτό θα καθιστούσε ανέφικτη την προσπάθεια της προετοιμασίας.

«Να πετάξουμε λοιπόν από πάνω μας τον παλαιό εαυτό μας που μας συνδέει με την προηγούμενη ζωή μας και που φθείρεται με τις απατηλές επιθυμίες του. Να ανανεωθούμε σε όλο το πνευματικό μας βάθος και να ντυθούμε τον Καινούργιο Άνθρωπο που ο Θεός κατά το σχέδιό Του τον έχει πλάσει να ζει με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχεται από την Αλήθεια». Προς Εφεσίους 4.22.

«Ιδού τα αρχαία παρήλθον τα πάντα έγιναν νέα».

Β. Κορινθίους 5.17.