Συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

στην δημοσιογράφο κ. Παπαβλάχου

1. Ερώτηση: Πρέπει, κατά την γνώμη σας, να απλοποιηθή το ράσο ή και να καταργηθή ακόμη για να διευκολυνθούν κυρίως οι έγγαμοι Κληρικοί στην ζωή τους εκτός Εκκλησίας (μάλλον εκτός Ναού);

Το ράσο είναι το ένδυμα του Ορθοδόξου Κληρικού, που διαμορφώθηκε από την Παράδοση, και είναι διακριτικό γνώρισμά του. Έχει μια ιστορία, συνδεμένη με θυσίες, αγώνες, δάκρυα και αίματα. Όπως ξέρετε, πολλά λειτουργήματα στην κοινωνία έχουν κάποια διακριτική ενδυμασία, όπως οι ιατροί, οι νοσοκόμοι, οι φαρμακοποιοί κλπ. Στους Κληρικούς το ράσο θυμίζει ότι είναι πνευματικοί ιατροί και όχι απλώς κοινωνικοί λειτουργοί.

Η ζωή του Κληρικού είναι θυσιαστική, είναι μια διαρκής προσφορά και απαιτεί το να βγαίνη κανείς από τον εαυτό του και να προσφέρεται στον άλλον. Αυτό συνδέεται με τον αγώνα, την θυσία, την υπομονή στις συκοφαντίες και στην κριτική των ανθρώπων. Τελικά πιστεύω ότι δεν είναι το ράσο εκείνο που δυσκολεύει τους Κληρικούς στο έργο τους, αλλά η υψηλή αποστολή της Ιερωσύνης. Το να φορά κανείς το ράσο είναι η μικρότερη θυσία που μπορεί να κάνη.

Υπάρχουν νέοι που ισχυρίζονται ότι το ράσο τους εμποδίζει να γίνουν Κληρικοί. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι το πρόβλημά τους. Στην πράξη έχουν αντίρρηση στην θυσιαστική και ασκητική ζωή της Ιερωσύνης, σε αυτό που εκπροσωπεί η Ιερωσύνη. Στις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες έχει αποβληθή το ράσο εκτός τους Ιερού Ναού, αλλά παρά ταύτα δεν υπάρχουν κλήσεις για να αναλάβουν την ποιμαντική διακονία των ανθρώπων.

Βέβαια σε μερικά σημεία και στην χώρα μας μερικοί Κληρικοί έχουν απλοποιήσει την ενδυμασία τους, όταν εξέρχωνται από τον Ναό, και ίσως κάτι πρέπει να γίνη προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά νομίζω ότι δεν πρέπει οι Κληρικοί να αποβάλουν το ράσο, γιατί δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημά τους σήμερα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Εκκλησίας είναι η εκκοσμίκευση και η ανικανότητα των ανθρώπων να αισθανθούν την αγάπη του Θεού και να θυσιάζωνται για τους άλλους.

2. Ερώτηση: Είναι έτοιμη η Εκκλησία, αλλά και η κοινωνία, να δεχθή μια τέτοια αλλαγή;

Η Εκκλησία κινείται με αργούς ρυθμούς σε αλλαγές, όπως γίνεται και σε κάθε πολιτισμό, για να μην αποβάλλεται συγχρόνως και το βαθύτερο της Παραδόσεώς της. Κάθε αλλαγή πρέπει να γίνεται με προσοχή, για να διασφαλίζεται η ουσία της εκκλησιαστικής ζωής. Η Εκκλησία δεν πρέπει να μεταβάλλεται εύκολα σε κάθε επικαιρότητα, γιατί ενεδρεύει ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης.

Έχει παρατηρηθή ότι οι Προτεστάντες θέλησαν να αποβάλουν μερικά αρνητικά στοιχεία της παραδόσεώς τους και μαζί με αυτά απέβαλαν και την ίδια την Παράδοση, όπως η μητέρα που μετά το πλύσιμο του βρέφους πετάει το ακάθαρτο νερό, αλλά είναι ενδεχόμενο να πετάξη και το ίδιο το βρέφος.

Από τις επισκέψεις που έχω κάνει στην Αμερική έχω δη ότι νέοι Κληρικοί, που τελειώνουν Θεολογικές Σχολές και μαθαίνουν την Ορθόδοξη Παράδοση, αγαπούν το ράσο και κυκλοφορούν εκτός του Ναού ενδεδυμένοι με αυτό, γιατί θέλουν να ζήσουν τόσο την Παραδόση, όσο και αυτό που την εκπροσωπεί και διαφοροποιείται από τον Προτεσταντισμό και τον Καθολικισμό.

Νομίζω δε ότι και η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθή την αποβολή του ράσου από τους Κληρικούς. Υπάρχουν μερικοί που θέλουν τον Ιερέα χωρίς ράσο, αλλά οι περισσότεροι θέλουν τους Κληρικούς να σέβωνται την Παράδοση, να εκφράζουν αυτό που εκπροσωπούν και να είναι ειλικρινείς στην αποστολή τους.

Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον