Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

παρέχεται από

Κυριακή, 23 Ιουνίου 2013

Ο Τριαδικός Θεός

Πνεῦμα ὁ Θεός». Ἕνα Πνεῦμα ἕνα Φῶς, ὁ Θεός, ἀλλ' ὅμως ἐμφανίζεται, καὶ φανερώνεται σὰν τρία Φῶτα, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία «Φῶς ὁ Πατήρ, φῶς ὁ Λόγος, φῶς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα»... καὶ δι' αὐτοῦ πᾶς ὁ κόσμος φωταγωγεῖται Τριάδα σέβειν Ἁγίαν».

Ἕνας Θεὸς ἀλλὰ φανερώθηκε σὰν τρία Ὄντα, σὰν τρεῖς Ὑποστάσεις, σὰν τρία Πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς φανέρωσε καὶ ὀνόμασε Πατέρα, Υἱόν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα.
Γιὰ τοῦτο πιστεύομεν εἰς τριαδικὸν Θεόν. Ὄχι εἰς τρεῖς Θεούς, ἀλλ' εἰς ἕνα Θεὸν τριῶν Προσώπων καὶ Ὑποστάσεων. Μᾶς εἶναι δύσκολο, ἴσως, νὰ κατανοήσουμε, πῶς εἶναι  δυνατὸν νὰ εἶναι ἕνας Θεὸς ἀλλὰ νὰ ἔχει τρία πρόσωπα ἢ αὐτὸς ὃ ἕνας Θεὸς ποῦ ἐμφανίζεται ὡς Πατήρ, ὡς Υἱὸς καὶ ὡς Ἅγιον Πνεῦμα, ὅτι εἶναι ἕνας. Μᾶς φαίνεται ἀδύνατον ἢ παράλογο νὰ τὸ πιστεύουμε.

Εἶναι δυνατὸν τοῦτο τὸ πραγματικὸ Μυστήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ νὰ γίνει κατανοητὸ στὸν ἄνθρωπο μὲ παραδείγματα παρμένα ἀπὸ τὴν γύρω μας φύση καὶ τὰ ὁποῖα, ὄχι ἀκριβῶς, ἀλλὰ περίπου, μᾶς βοηθοῦν, μᾶς διδάσκουν ὅτι εἶναι δυνατὸν πράγματα ποῦ φαίνονται σὰν ἕνα νὰ εἶναι τρία καὶ τὰ τρία νὰ εἶναι ἕνα. Ἕνα παράδειγμα, ὁ ἥλιος, ὁ ὁποῖος γίνεται ἀντιληπτὸς σ' ἐμᾶς σὰν σχῆμα, ὅταν φῶς, σὰν θερμότητα. Ἄλλο παράδειγμα ὁ λόγος, ἡ λογικὴ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου. Ὑπάρχει σὰν σκέψη μέσα μου χωρὶς νὰ τὴν ἀνακοινώσω σὲ ἄλλους. Αὐτὴν τὴν ἴδια σκέψη τὴν φανερώνω μὲ τὸ στόμα μου, μὲ λόγο πρὸ φορικό. Αὐτὴν τὴν ἴδια σκέψη, τὴν γράφω στὸ χαρτὶ. Ἄλλο παράδειγμα τὸ νερό. Τώρα τὸ βλέπω νερὸ ρευστὸ στὸ ποτήρι μου. Ἔπειτα τὸ βλέπω σὰν πάγο. Τὸ ἴδιο νερὸ τὸ βλέπω νὰ ἐξατμίζεται καὶ νὰ ξαναγίνεται νερό. Εἶναι γνωστὸ καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος.

 Ὅταν συζητοῦσαν στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ θέμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων πῆρε ἕνα κομμάτι κεραμίδι στὸ χέρι του, τὸ ἔδειξε στὸν αἱρετικὸ Ἄρειο καὶ τοῦ λέγει, «ἕνα πράγμα εἶναι αὐτὸ τὸ κεραμίδι, ὅμως ὁ Θεὸς θὰ σοὺ ἀποδείξει μὲ θαῦμα ὅτι εἶναι τρία πράγματα, χῶμα, νερὸ καὶ φωτιὰ ποῦ τὸ ἔψησε». Ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἔμεινε στὸ χέρι τοῦ Ἅγιου τὸ χῶμα, ἔτρεξε τὸ νερὸ καὶ μία μικρὴ φλόγα ἔφυγε πρὸς τὰ ἐπάνω.
Ἀλλὰ περισσότερη σημασία ἔχει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ φανερώνει τὴν Ἁγία Τριάδα. Κατὰ τὴν ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ λέγει ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Παναγία «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι, δι' ό καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ». Στὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἀγγέλου ἐμφανίζονται καὶ τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Πνεῦμα Ἁγίου - Δύναμις Ὑψίστου - καὶ Υἱὸς Θεοῦ.


Κατὰ τὴν ὥρα τῆς βαπτίσεως τοῦ Κυρίου βλέπουμε τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν. Ἀκοῦμε τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ποῦ λέγει «Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός». Ἐμφανίζεται καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα -ἐν εἴδει περιστερᾶς». Γιὰ τοῦτο καὶ στὸ ἀπολυτίκιο τῶν Θεαφανείων ψάλλουμε «ἐν Ἰορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις».
Ὁ Κύριος δίνοντας στοὺς Ἀποστόλους τὴν ἐντολὴ νὰ κηρύξουν στὸν κόσμο τὸ Εὐαγγέλιο λέγει νὰ βαφτίζουν ὅσους πιστεύουν «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...».
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει στὸ Εὐαγγέλιο του τὴν συγκινητικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν νύκτα τοῦ Μυστικοῦ: «Πάτερ Ἅγιε τήρησον αὐτοὺς (τοὺς μαθητές μου) ἐν τῷ ὀνόματί Σου, ἴνα ὦσιν ἓν καθὼς ἠμεῖς ἓν ἐσμὲν» φύλαξέ τους ἡνωμένους στὸ ὄνομά σου, στὴν πίστη, ὅπως ἡνωμένοι εἴμεθα ἠμεῖς, τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ποῦ ἀποτελοῦμε μίαν ἑνότητα, ἕνα Θεόν.

Τὴν πίστη μας εἰς τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁμολογοῦμε καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως στὸ ὁποῖο δίνουμε τὴν βεβαίωση: Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν πατέρα Παντοκράτορα... Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστός... καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Τὴν Ἁγία Τριάδα ἐμφανίζει καὶ, ἡ εὐχή, τὴν ὁποίαν δίδει ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ τὴν ὁποίαν σὲ κάθε Θεία Λειτουργία ἐπαναλαμβάνει ἡ Ἐκκλησία μας «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ἠμῶν».
Ἐπίσης σὲ κάθε Λειτουργία ὁμολογοῦμε καὶ πιστεύουμε «Πατέρα, Υἱόν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον».


Εἰρήνη

Ἡ εἰρήνη εἶναι θεῖο δῶρο πού χορηγεῖται πλουσιοπάροχα ὅσους συμφιλιώνονται μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἐκτελοῦν τὰ θεία Του προστάγματα.
Ἡ εἰρήνη εἶναι φῶς καὶ φεύγει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία πού εἶναι σκοτάδι. Ἕνας ἁμαρτωλὸς ποτὲ δὲν εἰρηνεύει.
Νὰ ἀγωνίζεστε κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μὴ σᾶς ταράζει ἡ ἐξέγερση τῶν παθῶν μέσα σας.
Ἂν στὴν πάλη μαζί τους νικήσεις, τὸ ξεσήκωμα τῶν παθῶν ἔγινε γιὰ σένα ἄφορμη νέας χαρᾶς καὶ εἰρήνης. Ἂν νικηθεῖς -ὃ μὴ γένοιτο—τότε γεννιέται θλίψη καὶ ταραχή. Ἂν πάλι, μετὰ ἀπὸ σκληρὴ μάχη, ἐπικρατήσει πρὸς στιγμὴν ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ ἐσύ ἐπιμείνεις στὸν ἀγώνα, τότε νικᾶς καὶ ἡ εἰρήνη ξανάρχεται.

«Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδείς ὅψεται τὸν Κύριον» (Ἑβρ. 12,14).
Ἡ εἰρήνη καὶ ὁ ἁγιασμὸς εἶναι δύο ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιὰ ἐκεῖνον πού ζητάει μὲ πόθο νὰ δεῖ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ θεμέλιο στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὁ ἁγιασμός.
Ὁ ἁγιασμὸς δὲν παραμένει σὲ ταραγμένη καὶ ὀργισμένη καρδιά. Ἡ ὀργὴ ὅταν χρονίζει στὴν ψυχή μας, δημιουργεῖ τὴν ἔχθρα καὶ τὸ μίσος κατὰ τοῦ πλησίον. Γι αὐτὸ ἐπιβάλλεται ἡ γρήγορη συμφιλίωση μὲ τὸν ἀδελφό μας, ὥστε νὰ μὴ στερηθοῦμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζει τὴν καρδιά μας.
Ἐκεῖνος πού εἰρηνεύει μὲ τὸν ἑαυτό του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸν πλησίον του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος μὲ ἁγιασμὸ γιατί ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα του.

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ι. Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ