Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΝ» Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,




1. Τεκτονισμς/Μασονία εναι μβόλιμο μέγεθος στν λληνορθόδοξη κοινωνία, πο παρασιτε στ σμα της, μ συνέπειες δυνηρς γι τν συνοχ κα ταυτότητά της. Τ σημαντικότερο: Τεκτονισμς εναι τοκετς ξένων δίνων, ξένος τελείως πρς τν ταυτότητα το Γένους/θνους μας, κα μάλιστα στν οσία του μ συμβατς μ ατήν. τσι, νεργε τν δεολογικ διαμελισμ τς λληνικς κοινωνίας, κυρίως στ «ψηλότερα» κοινωνικ στρώματά της, συμβάλλοντας στ διαιώνιση κα τ βάθεμα το δεολογικο μας διχασμο. δράση του (π τν 18ο αώνα) στν δικό μας γεωγραφικ χρο θεμελίωσε τν βεβαιότητα τι Μασονία ταυτίζεται μ τν ποκρυφισμ κα τν σκοτεινότητα λειτουργίας κα νέργειας, κάτι πο ποστασιώνεται στ γνωστ στ όνια Νησι κα παξιωτικ γι κάποιον διατύπωση’ «σν μασόνος»...

λλαδικς Τεκτονισμς χει προέλευση γγλική. Τ βρετανικ στοιχεο, ποια κα ν ταν δραστηριότητά του πιδόθηκε στν δρυση (γγλικν) τεκτονικν στον. «εραποστολικ» ατ κινητικότητα νίσχυε οσιαστικ κα τν προώθηση τς βρετανικς πολιτικς. Τ ρχειακ στοιχεα διαψεύδουν τν περ το ντιθέτου σχυρισμ τν δικν μας τεκτόνων, πρ πάντων τ ρχεα το Colonial Office (πουργείου ποικιν) γι τ πτάνησα (1814-1864). πρώτη Στο στν «καθ΄ μς νατολν» δρύθηκε στ Σμύρνη μ πρωτοστάτη σ ατν τν κατεύθυνση τν πιφανή τέκτονα λέξανδρο Ντρυμόν. π τ Σμύρνη ξαπλώθηκαν ο Στος στν Κωνσταντινούπολη μ τν δρυση κα κε Στος τ 1848. Τ ερωπαϊκ πολιτιστικ κλίμα κα κοσμοπολίτικη πληθυσμιακ σύνθεση ενοοσαν τν εσαγωγ νέων δεν, πο βαινε παράλληλα μ τν ποδυνάμωση τς χριστιανικς πίστης κα το συνδέσμου μ τν ρθόδοξη παράδοση. Δν εναι συνεπς περίεργο, πο τέκτονες κατεχαν θέσεις κα σ ατ τ Φανάρι κα τ Πατριαρχεο δη περ τ 1755. Στ τέλη το 18ου αώνα, ξ λλου, εχαν δρυθε Στος στν θήνα, τν Ζαγορά, τ μπελάκια, τ ωάννινα κα τ όνια Νησι (πρτος «πολογητς» το τεκτονισμο στν Ζάκυνθο κληρικς ντώνιος Κατήφορος). Τεκτονισμς στηριζόταν κυρίως στ στικ στοιχεο, κινήθηκε δ στν χρο τν λογίων, τν μπόρων κα τν Φαναριωτν.


2. ρθόδοξη κκλησία, στ λληνόφωνο τμμα της, λαβε νωρς θέση πέναντι στ Τεκτονισμ κα τν πειλή του, γι τν λληνορθόδοξη παράδοση, τν ποία ναιρε κα μόνη παρουσία του. πρώτη θεωρητικ καταδίκη το Μασονισμο στ κλίμα το Οκουμενικο Πατριαρχείου γινε σχεδν σύγχρονα μ τν δρυση Στον του. Μαρτυρία γιορείτικου χειρογράφου ποστηρίζει τν κδοση συνοδικο καταδικαστικο γράμματος τ 1745. ποκήρυττε τος τέκτονες ς «θέους», μ τν γνωστ ννοια πο εχε λέξη δη στν Καιν Διαθήκη (φεσ. 2, 12), ς ρνούμενους δηλαδ τν μόνο ληθιν Θεό, στ πρόσωπο το ησο Χριστο. πατριαρχικς φορισμός, ξ λλου, το 1793 (Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανε «τος Βολταίρους κα Φρανκμαζόνας κα Ροσσος κα Σπινόζας» –τος πρωτεργάτες δηλαδ τς Γαλλικς πανάστασης. Πρέπει δ δ ν πογραμμιστε τι Τεκτονισμς κα εσβολή του στ χρο τς Ρωμαίϊκης θναρχίας πηρέασαν κα τ στάση της ναντι τς Γαλλικς πανάστασης κα τν δεν της. λλωστε, κα Ναπολέων μ τος δελφούς του σαν διακεκριμένοι τέκτονες. Κατ τν καλ γνώστη τν πραγμάτων Στβεν Ράνσιμαν, «ο δέες το Τεκτονισμο τν ΙΘ΄ α. σαν χθρικς πρς τς ρχαες κκλησίες». Μ τν εσχώρηση μάλιστα κα μερικν λλήνων κκλησιαστικν στ Μασονία πιτεύχθηκε «ξασθένιση τς πιρρος τς ρθόδοξης κκλησίας».

Πρό τν συνεξέδωσα μ τν κλεκτ φιλόλογο κ. Χαράλαμπο Μηνάογλου πολλ κα καλ ποσχόμενο, να ργο το 1782, γραμμένο π τν γάπιο Κολλυβ Παπαντωνάτο, μ τίτλο «νατροπ τς Φραγμασονικς πίστεως». Τ γκδες ατό ργο δείχνει μία προχωρημένη κα τεκμηριωμένη γνώση το Μασονισμο, πο μάλιστα ντιμετωπίζεται ς θρησκεία, ναιρετική τς ρθοδοξίας κα γενικά το Χριστιανισμο.


Τν 19ο αώνα Τεκτονισμός, φιλοσοφία κα ο πιδιώξεις του, λλ κα μέθοδός του, γιναν πλέον σαφ στ γγλοκρατούμενα πτάνησα. Τ 1839 συνέταξε πολυσέλιδη (νέκδοτη κόμη, λλ παρουσιασμένη πιστημονικ) ναίρεση το Τεκτονισμο, τότε φορος (1837-1839) –πρύτανιςτς ονίου καδημίας καθηγητς τς Θεολογίας, ερομόναχος Κωνσταντνος Τυπάλδος- ακωβάτος (1795-1867), μετέπειτα πρτος σχολάρχης τς . Θεολογικς Σχολς τς Χάλκης (Οκουμενικ Πατριαρχεο). Εναι γνωστή πίσης ντιμασονικ δράση το Κοσμ Φλαμιάτου (†1852) κα το ποστ. Μακράκη (†1905), πως κατ τν 20ο αώνα τ ντιμασονικά ργα το Καθηγητο Παν. Τρεμπέλα, το π. πιφανίου Θεοδωροπούλου, το Ν. Ψαρουδάκη, το Κ. Τσαρούχα, το Β. Λαμπρόπουλου, το Ν. Φιλιππόπουλου κ..


3. κκλησία τς λλάδος μ τν πολυδημοσιευμένη γκύκλιό της το 1933, μετ τν γνωμάτευση τς Θεολογικς Σχολς θηνν, τηρε στάση σαφ κα ρωμαλέα. Μ βάση τ κείμενα τς ρθόδοξης Παράδοσης κα τ βιβλία το Τεκτονισμο κολουθε τν ποψη τς Διορθόδοξης πιτροπς (γιον ρος, 1930) και «καταδικάζει» τν Τεκτονισμό, πως θ πράξει κα μ λλα κείμενά της τ 1972, 1984 κα 1996. δη, τ 1933 ερ Σύνοδος δέχεται τν χαρακτήρα το Τεκτονισμο ς θρησκείας, πιμένοντας στν πικινδυνότητά του. « Μασονία -δηλώνεται- δν εναι πλ τις φιλανθρωπικ νωσις φιλοσοφικ σχολή, λλ΄ ποτελε μυσταγωγικν σύστημα, περ πομιμνήσκει τς παλαιάς θνικάς θρησκείας λατρείας, π τν ποίων κατάγεται κα τν ποίων συνέχειαν κα ναβίωσιν ποτελε. Τοτο χι πλς μολογοσιν, λλ κα ναβρυνόμενοι διακηρύττουσιν ατο ο πρόκριτοι τν ν τας Στοας διδασκάλων…». Τ συμπέρασμα: «Οτως Μασονία ποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, λως διάφορος, κεχωρισμένη κα ξένη τς Χριστιανικς Θρησκείας».

Βέβαια ατ τ ρνονται πισήμως ο Τέκτονες, διαφωνον μως πρς τ δια τ κείμενα κα τς κατ καιρος διακηρύξεις γνωστν τεκτόνων. λλ κα Διορθόδοξη Διάσκεψη το 1930 χαρακτήρισε τν Μασονία «ς σύστημα ντιχριστιανικν κα πεπλανημένον». πάρχει δηλαδ διατάρακτη συνέχεια στν περ Μασονίας ντίληψη κα στάση τς κκλησίας μας. Τ 1782 κα γάπιος Παπαντωνάτος εχε δηλώσει: « φραγμασονικ πίστις εναι πλέα σεβεστέρα καί πλέα πιβλαβεστέρα ες τ νθρώπινον γένος π σας σεβείας στάθησαν π τν ρχν το αἰῶνος ως τς σήμερον». Καταλήγει δ στ συμπέρασμα, τι Τεκτονισμς εναι ντιχριστιανικς κα πλήρης νατροπ το Χριστιανισμο.

Εναι γεγονς τι Μασονία μ τν συγκρητιστικ της χαρακτήρα («λα στ διο τσουκάλι») λειτουργε ς περθρησκεία πέρθεος θες της Μ.Α.Τ.Σ.=Μέγας ρχιτέκτων το Σύμπαντος), πού καταβροχθίζει τ διάφορα θρησκεύματα σο κα ν σχυρίζεται τι δν τ θίγει. διαίτερα τ συμβίβαστο μ τν Μασονία σχύει γι τν (ρθόδοξο) Χριστιανό, διότι σοπεδώνει τν Χριστό μας, ταυτίζοντάς τον μ διάφορους «μύστες», ρνούμενη βάναυσα τν μοναδικότητα κα ποκλειστικότητα (Πράξ. 4,12) στ σωτηρία, το μόνου ληθινο Θεο, το ησο Χριστο, πο ΜΟΝΟΣ μπορε ν δηγήσει στν θέωση ς νωση μαζί Του. Διότι Χριστός δίνει στν νθρωπο ς Θεάνθρωπος, ,τι Ατς χει, δηλαδ θεότητα, τν κτιστη κα θεοποι Χάρη Του. ντίθετα, Χριστς μας χαρακτηρίζεται π πιφανή τέκτονα (Βρατσάνος) « μεγάλος Ναζωραος Μύστης». Στ βιβλίο του («Τ βιβλίο το Μαθητο») σημειώνει: « σημερινς τέκτων γνωρίζει καλά, τι μύησίς του στ τεκτονικ μυστήρια τν καμε τέκτονα μοιο μ τν Ποσειδνα κα τν πόλλωνα κα τν μφίωνα κα τν Χριστό». σχυρισμς ρα λλήνων τεκτόνων, τι παραμένουν πιστο ρθόδοξοι χριστιανοί, ποδεικνύει τι γνοον τν Χριστιανισμ στ σύνολό του τι εναι πατενες. Τρίτον δν πάρχει! Γι’ ατ κα σχύει πάντοτε τ σύμπτωτο κα συμβίβαστο τς διότητας το Τέκτονος μ τν διότητα το (ρθοδόξου) Χριστιανο, κατ τς διακηρύξεις τς ερς Συνόδου μας, πο παναβεβαιώθηκαν π τν μακαριστ ρχιεπίσκοπο κυρ Χριστόδουλο τ 1988 μ να γκύκλιο κείμενό του μ τίτλο: «Γιατί δν μπορε ν εμαι μασνος. ς λλην κα ρθόδοξος Χριστιανς δν μπορε ν νήκω στν Μασωνία». Τ κείμενο ατ παραθέτει δέκα σημεα, πο ατιολογον τν ποστροφή του στ μασονικ διότητα. Στ σημεο 10 γράφει συμπερασματικά: « Μασωνία κατ τν κκλησία μας, εναι σύστημα ντιχριστιανικν κα πεπλανημένον, δι τοτο κα δν συμβιβάζεται διότης το Χριστιανο μ τν διότητα το Μασώνου. Ο πιστο φείλουν ν πέχουν τς Μασωνίας, κα σοι παρεπλανήθησαν καλονται ν μετανοήσουν κα πανέλθουν στος κόλπους τς ρθοδόξου κκλησίας μας». Κα κροτελεύτια φράση το κειμένου: «ν γίνω μασνος, πρέπει ν παύσω ν εμαι ρθόδοξος κα λλην»! Συνεπς, οδν πρόβλημα θ πάρξει, ν εραρχία μας, γι μία κόμη φορά, νανεώσει τς παλαιότερες διακηρύξεις της γι τν Μασονία.

Συμπερασματικά, δέν μπορε νά τίθεται τό ρώτημα, ν Μασονισμός χει καταδικασθε πό τήν κκλησία μας. Διότι χει λεγχθε πανειλημμένα, καί μάλιστα ς συγκρητιστική πολιτικοθρησκευτική πολυεθνική ργάνωση, συμβίβαστη πρός τόν Χριστιανισμό ς ρθοδοξία. Τόν πολιτικό του ρόλο σήμερα πραγματοποιε Λέσχη Bilderberg, πού χει αχμαλωτίσει τήν πλειονότητα τν πολιτικν δυνάμεων το τόπου μας.











(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος», 30/3/2012)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου