Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Στοχασμοί

 

Αδύναμος

Το έγκλημα είναι αδυναμία και όχι ισχύς. Ο εγκληματίας είναι αδύναμος, και όχι ήρωας.
Γι’ αυτό να θεωρείς εκείνον που σε κακομεταχειρίζεται πάντα σαν πιο αδύναμο από σένα, και όπως δεν εκδικείσαι το αδύναμο παιδί, έτσι μην εκδικείσαι ούτε εκείνον που σε κακομεταχειρίζεται. Αφού δεν σε κακομεταχειρίζεται κατά την ισχύ του, αλλά κατά την αδυναμία του.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα συσσωρεύεις τη δύναμη μέσα στον εαυτό σου, και θα είσαι σαν θάλασσα, η οποία δεν ξεχύνεται για να βυθίσει κάθε παλιόπαιδο, που πετά μια πέτρα μέσα της.

Το κύπελλο της απόλαυσης

Εάν σου προσέφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου και έλεγαν: «Πιες, όμως να ξέρεις, ότι στον πάτο υπάρχει ένας σκορπιός», θα έπινες;
Σε κάθε κύπελλο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.

Ο θάνατος ξαφνικά

Στην τράπεζα ο τραπεζίτης χαρούμενα μετρά , πόσες χιλιάδες ημερών ακόμα μπορεί να τρώει. Ενώ ο πεινασμένος νεκροθάφτης από το νεκροταφείο παρατηρεί την πόλη και σκέφτεται: από ποιού τα δόντια αύριο θα πέσει το ψωμί;

Ο κλέφτης και ο σκόρος

Εάν είσαι πλούσιος μόνο μ’ εκείνα που οι κλέφτες μπορούν να κλέψουν και οι σκόροι να φάνε, με τί θα μείνεις εάν οι κλέφτες όντως τα κλέψουν , και οι σκόροι τα φάνε;

Να δένεις τις κλωστές στον ουρανό

Όλα σου τα έργα , όποια πράξεις, αλλά όχι εν ονόματι του ουρανού και χωρίς την άδεια του ουρανού, θα φέρουν πικρό καρπό, αφού ο ουρανός δεν θα τα περιβάλει με την χαρισματική του βροχή ούτε θα τα φωτίσει με το ζωοδόχο του φως.
Ό,τι και να σκοπεύεις, άκουσε τη συμβουλή του ουρανού. Ό,τι και να υφαίνεις, να δένεις τις κλωστές στον ουρανό.

Με παρέα στην μοναξιά

Όσο πιο σοφοί δείχνουμε μπροστά στους ανθρώπους, τόσο πιο χαζοί αισθανόμαστε προς τον εαυτό μας.
Όσο πιο πολύ εξαίρουμε τις αρετές μας μπροστά στους ανθρώπους, τόσο πιο δυνατά τονίζονται προς τους ίδιους μας τους εαυτούς ανάλογες αδυναμίες και ελαττώματα.
Ένας στρατιώτης εξομολογήθηκε στον φίλο του, ότι όποτε εξήρε στην παρέα και περιέγραφε τον ηρωισμό του στον πόλεμο, στη συνείδησή του ακαταμάχητα σπρώχνονταν εικόνες απ’ όλες τις ήττες και αθλιότητες της ζωής του.

Από το περιοδικό : «Πειραϊκή Εκκλησία»
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΤΟΣ 22Ο ΤΕΥΧΟΣ 240