Ο Χριστός αντιμετωπίζει τους δαίμονες και καταλύει την εξουσία τους, κουβαλώντας τον Σταυρό. Ένας πίνακας του Jacques Joseph Tissot (1836-1902).
Λες πως πιστεύεις στον Θεό, αλλά με τίποτα δεν πιστεύεις, ότι υπάρχουν τα δαιμόνια.
Υπάρχει μια ιστορία για κάποιο ξένο, που ερχόμενος στην Αίγυπτο θέλησε να πλυθεί στον ποταμό Νείλο. Οι ντόπιοι του έλεγαν, ότι στον Νείλο υπάρχουν κροκόδειλοι, και να μην κολυμπήσει στα βαθιά. Όμως αυτός δεν πίστευε ότι υπάρχουν κροκόδειλοι, και γελούσε θεωρώντας ότι πρόκειται για μυθεύματα. Σαν καλός κολυμβητής, σίγουρος για τον εαυτό του, κολύμπησε μακριά στον θολό Νείλο. Ξαφνικά ένας κροκόδειλος σήκωσε το κεφάλι του, και με το πριόνι των δοντιών του έκοψε τον κολυμβητή στη μέση. Κι έτσι αυτός ο θαρραλέος κακομοίρης ούτε όσο ζούσε πίστευε στην ύπαρξη των κροκόδειλων στο Νείλο, ούτε κατά τον θάνατο είχε τον χρόνο να πιστέψει.
Αναιρώντας τους διαβόλους, αναιρείς και μεγάλο μέρος των ευαγγελικών αληθειών. Αναιρείς ότι ο διάβολος δοκίμαζε τον Χριστό, και ότι ο Χριστός έδιωχνε τα κακά πνεύματα από τους ανθρώπους, και οτι Αυτός κατέστρεψε την εξουσία των δαιμόνων επάνω στους ανθρώπους. Διότι, ο πλέον κοντινός μαθητής του Κυρίου, ο Άγιος Ιωάννης, ισχυρίζεται ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να καταστρέψει τη διαβολική εξουσία επάνω στους ανθρώπους λέγοντας: «Εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α’ Ιωάν. 3,8).
Είπε κάποτε ο Σαίξπηρ: «Υπάρχουν περισσότερα πράγματα ανάμεσα στον ουρανό και τη γη απ’ ό,τι ο άνθρωπος μπορεί καν να φανταστεί».
Εσύ αναιρείς τους διαβόλους όχι επειδή το θέλεις έτσι, αλλά επειδή ο διάβολος έτσι θέλει. Ήσουν στον πόλεμο ; Κάθε στρατός φτιάχνει τις ενέδρες και κρύβεται επιδέξια, ώστε να σκεφθεί ο εχθρός ότι δεν υπάρχει. Για ενα στρατάρχη η πλέον χαρούμενη είδηση είναι, να πιστέψει ο εχθρός, ότι ούτε αυτός υπάρχει ούτε ο στρατός του. Κάποτε ο διάβολος αναγγελλόταν ανοιχτά στους ανθρώπους και με το φόβο τους έπιανε στα δίχτυα του. Όμως στην εποχή μας η τακτική του είναι να κρύβεται, η ικανοποίηση του είναι να αγνοούν οι άνθρωποι την ύπαρξή του. Όμως φοβάμαι, ότι ο διάβολος δεν είναι πιο κοντά σε κανέναν απ’ ό,τι σ’ εκείνον που ισχυρίζεται, πως ο διάβολος δεν υπάρχει. Σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε σαν σε πεδίο μάχης, σ’ έναν αγώνα ενάντια σε κρυφούς και φανερούς εχθρούς. Αλίμονό μας, εάν αγνοούμε τους κρυφούς εχθρούς. Τί θα μας ωφελήσει η νίκη ενάντια στους λύκους και τις αρκούδες, εάν μας δαγκώσει το φίδι από το χόρτο;
( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη…, Εκδ. Εν πλω, σ. 163-165).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου