Εγώ ζω δια τον Πατέρα

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΥ

«Εγώ ζω δια τον Πατέρα»

(Iωάν. στ' 57)

Ο νους μου εισήλθε εις τα βάθη της ψυχής ενώθηκε μαζί της και ησυχάζει εκεί. Αναπνέει μόνον το Όνομά Σου και αποκτά μια απλότητα. Η απλότητα αυτή σημαί­νει πως η ψυχή δεν αγαπά τίποτε άλλο εκτός από εσένα.

Δεν ενθυμείται τίποτε άλλο, παρά το θείον σου Όνο­μα. Παύει ο μετεωρισμός που σκορπίζει τον πλούτον της ψυχής.

Απλότης της ψυχής σημαίνει, ότι δεν υπάρχει τίπο­τε άλλο μέσα εις την ψυχήν, εκτός από τον Θεό Πατέρα. Η απλότης αυτή εκφράζεται ως φως και χαρά και ειρή­νη. Εκφράζεται ακόμη ως μια δυνατή αγάπη που δεν μοιράζεται με κανέναν άλλον.

Πόσο ζημιώνουν την ψυχήν οι λογισμοί που όταν εισέρχονται εις τον χώρον της ψυχής αποκτούν δικαιώ­ματα και η ψυχή αναγκάζεται να συνομιλή μαζί τους και τότε χάνει την δύναμίν της και τον χρόνον της. Ο εμπα­θής λογισμός κλέπτει την καθαρότητα και την απλότητα της ψυχής και επομένως και την αναμαρτησία της.

Όταν η ψυχή είναι απλή, χωρίς λογισμό, τότε είναι αναμάρτητη, διότι αγαπά μόνον τον Θεόν Πατέρα της. Η αναμαρτησία είναι γνώρισμα της Αγγελικής φύσεως, διότι οι Άγγελοι λατρεύουν μόνον τον Θεόν, χωρίς άλλον λογισμόν. Η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε Τιμιωτέρα των Αγγέλων, επειδή αγάπησε τόσο δυνατά και καθαρά τον Υιόν της και Θεόν. Και κάθε ψυχή, όταν προσεύχεται κα­θαρά, αγαπά μόνον τον Άγιον Θεόν και ζει αγγελικά.

Η σύνθεσις είναι αρχή της διασπάσεως και απομακρύνσεως της ψυχής εκ της μνήμης και αγάπης του Θε­ού. Έστρεψε η ψυχή το βλέμμα της σε κάποιο άλλο κτί­σμα, που ονομάζεται από την Γραφήν Δένδρον της γνώ­σεως, τότε έχασε την μοναδικήν αγάπην, τον γλυκύτατον Νυμφίον αυτής.
Σύνθεσις σημαίνει ότι εισέρχεται εις τον χώρον της ψυχής άλλη επιθυμία, άλλη μνήμη, οπότε η ψυχή δεν α­γαπά τον Κύριον εξ όλης της καρδίας και ισχύος και διανοίας αυτής.

Απλότης είναι ο φωτισμός της ψυχής εκ της Χάρι­τος του Αγίου Πνεύματος. Μέσα εις το φως βασιλεύει μόνον η αγάπη, η χαρά και η ειρήνη και η δοξολογία του Αγίου Θεού. Η ψυχή ζει εν Θεώ.

«Εγώ ζω δια τον Πατέρα μου».

Πόσο με φωτίζει ο λόγος σου Κύριε. Πτερά δίδει εις την ψυχήν μου, η οποία θέλει να πετάξει, να έλθει κοντά σου και να σε συνάντησει. Θέλει να έλθει πλησίον σου και ιματισμένη και σωφρονούσα να προσπέσει εις τους πόδας σου και να παραμένει πάντα εκεί.

Εσύ λέγεις Κύριε: Εγώ ζω δια τον Πατέρα μου. Αλλά και εγώ θέλω να ζω δια Σένα και μόνον. Η καρδιά μου χτυπά μόνο το ιδικόν Σου Όνομα. Αναπνέει μόνο για Σένα. Θέλει να καταπίη το Όνομά Σου το Άγιον. Κύριε Ιησού Χριστέ. και εσύ να καταπίης αυτήν. ελέησόν με.

Εσύ μας εδίδαξες να κρούωμεν την θύραν του ελέ­ους σου: «κρούετε και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ. ζ' 7) αλλά και εσύ κρούεις διακριτικά την θύραν της ψυχής μας και λέγεις: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω. εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού» (Αποκ. γ' 20).

Η ψυχή μου είναι ιδική Σου πνοή Κύριε. Από τα πανάχραντα χέρια Σου εξήλθε και προς Εσένα κατευθύ­νεται. Εσύ είσαι η επιθυμία μου, ο στοχασμός μου και η καταφυγή μου.

Εσύ είσαι η αναπνοή μου, η χαρά μου και η ελπίδα μου. Εσύ είσαι «ο άρτος της ζωής ο εκ του ουρανού καταβάς» (Ιωάν. στ' 51). Εσύ μας χαρίζεις την αιώνιον ζωήν. Χωρίς την ιδικήν Σου πνοήν τα πάντα χάνονται.

Εγώ ζω μόνον δια Σε τον Πλάστη μου. Ό,τι έχω εί­ναι όλα ιδικά σου, διότι εσύ μου τα εχάρισες. Εσύ οδη­γείς την ψυχήν μου εις την αιωνιότητα, δια να ζει πάντα μαζί σου, εις την Ουράνιον Βασιλείαν Σου.

Αξίωσέ με Κύριε κατά την ώραν της εξόδου της ψυ­χής μου εκ του αθλίου μου σώματος να μη αισχυνθώ ε­νώπιον των Αγγέλων. και να μην αποστρέψεις το θείον Σου πρόσωπον εκ της ψυχής μου και να έχω καλήν απολογίαν ενώπιόν Σου, σεπταίς λιταίς της τεκούσης Σε Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων. Αμήν.

Χοϊκή χειρ αμαρτωλού μοναχού μ.

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»
«ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»