α. Όσοι διδάσκουνε, να μην έχουνε την
απαίτηση απ’ αυτούς που τους ακούν να αποδέχονται αμέσως τη διδασκαλία
τους. Ο Θεός έχει όλη τη δύναμη αμέσως να μας κάμει όπως θέλει. Όμως
λέει: «Όστις θέλει οπίσω μου έλθειν...». Μόνο ο ενάντιος βιάζει, ο
Κύριος δεν αναγκάζει. Πάντοτε ενεργεί με την υπομονή. Η χάρις του Θεού
αβίαστα και ελεύθερα φωτίζει και ευλογεί τους πάντες. Ο απόστολος
Πέτρος, στο πρώτο του κήρυγμα μετέτρεψε στον Χριστό 3.000. Τόσοι
πίστεψαν. Ε, άλλο ρεπέτι (άλλη φορά), 5.000. Όσους όρισεν ο
Κύριος. Αλλά ουδέποτε ο λόγος του Θεού θα πάει κενός. Αδύνατον. Κι αν
ένας δεν γυρίσει να πάει μαζί σου, να σ’ ακολουθήσει, μπορεί να
σταματήσει κάτι κακό που έκαμνε. Πολλές φορές ενεργεί ο λόγος του Θεού
και δια μέσου εκείνων που τον άκουσαν και τον λένε σε άλλους. Η πίστη
εξ’ ακοής... Και να μην έχουμε την απαίτηση από κάποιον που άκουσε κάτι
πνευματικό από μας, αμέσως να γίνει τέλειος.
β. Ήταν ένας παράλυτος και ζήτησε από τους συγγενείς του κόλλες. Έγραφε πάνω σε μικρά κομματάκια διάφορα ρητά από την Αγία Γραφή και τα’ ριχνε από το παράθυρο που ήταν δίπλα του. Ο αέρας σκόρπιζε τις κόλλες στον δρόμο, όπου περνούσε ο κόσμος. Κάποιος, από τους πολλούς που περνούσαν, ευρισκόταν σε απόγνωση και ήταν έτοιμος ν’ αυτοκτονήσει. Πιάνει την κόλλα που έπεσε στα πόδια του και διαβάζει «Ούκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία..., ει μη εν Χριστώ Ιησού». Αμέσως ήλθεν ο νους του. «Μα, τι πάω να κάμω», σκέφθηκε. Και γύρισε σπίτι του μετανιωμένος. Έτσι κατάκοιτος που ήταν ο ευλογημένος παράλυτος έσωσε μια ψυχή.
γ. Μερικοί ιεροκήρυκες λένε: «Άραγε κάμνομε τίποτε που γυρίζουμε και κηρύττουμε; Τι χρειάζονται τα λόγια; Βαρέθηκε σήμερα κόσμος τα λόγια. Θέλει έργα. Άλλωστε, τον λόγο του Θεού τον ακούν καθημερινά, από το ραδιόφωνο, το σχολείο και αλλού. Έχουν και περιοδικά, βιβλία, διαβάζουν άμα θέλουν». Το κήρυγμα επιδρά πάντοτε. Είναι και η χάρις του Θεού που ενεργεί. Τελείωσαν τα ψάρια από τη θάλασσα, ώστε να σταματήσουμε να ρίχνουμε τα δίκτυα;... «Πώς θα πιστέψουν αν δεν ακούσουν; Πώς θ’ ακούσουν, χωρίς κηρύσσοντας; Πώς θα κηρύξουν εάν δεν αποσταλώσιν»;
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871
β. Ήταν ένας παράλυτος και ζήτησε από τους συγγενείς του κόλλες. Έγραφε πάνω σε μικρά κομματάκια διάφορα ρητά από την Αγία Γραφή και τα’ ριχνε από το παράθυρο που ήταν δίπλα του. Ο αέρας σκόρπιζε τις κόλλες στον δρόμο, όπου περνούσε ο κόσμος. Κάποιος, από τους πολλούς που περνούσαν, ευρισκόταν σε απόγνωση και ήταν έτοιμος ν’ αυτοκτονήσει. Πιάνει την κόλλα που έπεσε στα πόδια του και διαβάζει «Ούκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία..., ει μη εν Χριστώ Ιησού». Αμέσως ήλθεν ο νους του. «Μα, τι πάω να κάμω», σκέφθηκε. Και γύρισε σπίτι του μετανιωμένος. Έτσι κατάκοιτος που ήταν ο ευλογημένος παράλυτος έσωσε μια ψυχή.
γ. Μερικοί ιεροκήρυκες λένε: «Άραγε κάμνομε τίποτε που γυρίζουμε και κηρύττουμε; Τι χρειάζονται τα λόγια; Βαρέθηκε σήμερα κόσμος τα λόγια. Θέλει έργα. Άλλωστε, τον λόγο του Θεού τον ακούν καθημερινά, από το ραδιόφωνο, το σχολείο και αλλού. Έχουν και περιοδικά, βιβλία, διαβάζουν άμα θέλουν». Το κήρυγμα επιδρά πάντοτε. Είναι και η χάρις του Θεού που ενεργεί. Τελείωσαν τα ψάρια από τη θάλασσα, ώστε να σταματήσουμε να ρίχνουμε τα δίκτυα;... «Πώς θα πιστέψουν αν δεν ακούσουν; Πώς θ’ ακούσουν, χωρίς κηρύσσοντας; Πώς θα κηρύξουν εάν δεν αποσταλώσιν»;
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου