Διδαχές οσίου Παναή του εκ Λύσης ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΑΓΡΥΠΝΙΑ (Β΄)

ε. Η αγρυπνία και η ταπείνωση φανερώνουν τα ουράνια φώτα.

στ. Η πολλή αγρυπνία, χωρίς διάκριση, βλάφτει. «Εις ανάπαυσιν σώματος και ψυχής». Ενόσω έχομε σώμα, έχουμε ανάγκη και ανάπαυσης. Η αγρυπνία είναι περισσότερο κουραστική από ότι η νηστεία. Να κανονίσεις να βάλεις ένα μέτρο. Προτιμότερο να πέφτεις γρήγορα και να σηκώνεσαι γρήγορα. Κι η προσευχή είναι καθαρότερη το πρωί και οι δουλειές γίνονται γρηγορότερα. Όμως όταν ζούμε απρογραμμάτιστα στην πνευματική μας ζωή και οι δουλειές δεν γίνονται και σε βρίσκουν πράγματι οι αϋπνίες. Ε, δεν έζησε κανένας και να μη ζημιώσει από τούτες τις αδιακρισίες και υπερβολές. Και οι άγιοι αγρυπνούσαν. Κατά την αναλογία των δυνάμεών τους. Υπάρχουν και οργανισμοί που δεν αντέχουν.

ζ. Ένας που ζει μέσα στον κόσμο πρέπει να μην του λείπει η προσευχή.

η. Πόσοι άρρωστοι γίνονται καλά από την προσευχή των άλλων! Ή, πόσες οικογενειακές ασυμφωνίες θεραπεύονται με την προσευχή. Έχει και η προσευχή πολλή δύναμη. Επικαλούμεθα τη δύναμη του Παντοδυνάμου. Η προσευχή που γίνεται για τον άλλο μοιάζει με το δίχτυ που πλέκουμε, όταν θέλουμε να πιάσουμε πουλί. Αν είναι γιος και παραστράτησε ή κόρη ή ο άντρας ή η γυναίκα δεν παν καλά, πρέπει να φτιάχνουμε δίχτυ. Μια ώρα εσύ, ύστερα εγώ, ύστερα ο άλλος. Μπορεί να συνεχιστεί τούτο μια βδομάδα, δυο βδομάδες,. Αν θέλετε να πνάσετε (ξεκουραστείτε) λίγο κι ύστερα πάλι το ίδιο. Με τούτον τον τρόπο, κερδίζομε το έλεος του Θεού και θεραπεύεται το κακό. «Θέλω και το πειν σας (την ομιλία σας – δηλαδή την προσευχή)», λέει ο Θεός. «Γεννηθήτω το θέλημα σας», μας λέει ο Θεός. Γιατί θέλει ο Θεός να σωθούμε.

θ. Ένα ανδρόγυνο είχε ένα γιο. Όμορφο κι έξυπνο. Τον αγαπούσαν πολλά, αλλά αρρώστησε και τότε τον πήραν σε πολλούς γιατρούς. «Θεέ μου, χάρισε μας τον κι ότι γίνει». Άμα γιατρεύτηκε τον είχαν «μάνα μου και χαρώσε (δηλαδή του έκαναν όλα τα θελήματα)...», προσπαθούσαν να μην τον παραπονήσουν, έκαμνεν γλέντια, καυγάδες. Έφτασε στο σημείο να κάμει φόνο. Τον δικάζουν σε κρεμάλα. Κι οι γονιοί έλεγαν: «Θεέ μου δεν ξέραμε τι ζητούσαμε».

ι. Αμαρτωλοί είμαστε, αλλά οφείλουμε να προσευχόμαστε για τους άλλους, κάμνομε έτσι το καθήκον μας.

ια. Πολλές φορές στην προσευχή έρχεται μια ικανοποίηση που επαναπαυόμαστε πλήρως. Ναι, αλλά ικανοποιήθηκε και το θέλημα μας. Του Θεού του αρέσει καλύτερα, άμα δεν στηρίζεσαι στη χάρη που ήθελες, για να ικανοποιηθείς.

ιβ. Να προσέχουμε. Ούτε στην υπερηφάνεια ούτε στην απογοήτευση να κλίνομε.

ιγ. Αν δεν είναι γονατιστό το πλάσμα στην προσευχή, δεν πειράζει. Όπως μπορεί ο καθένας. Φτάνει ο νους μας να’ ναι εκεί. Και την ώρα που κάμνουμε τις δουλειές μας πάλι να προσευχόμαστε.

ιδ. Η προσευχή είναι σαν αναπνοή. Όπως άμα πέφτεις, κοιμάσαι, περπατάς, τρως, αναπνέεις, έτσι και η προσευχή. Μακάρι και όταν τρως να κάμνεις προσευχή. Κάθε βούκκο (μπουκιά) μας να λέμε την ευχή.

Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871