Η «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ» ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

 

Η «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ» ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

     Αιρέσεις και ομάδες της παραθρησκείας για να στρατολογήσουν οπαδούς εκμεταλλεύονται συστημα­τικά τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη δυστυ­χία και εμφανίζουν προς τα έξω έναν παραπλανητι­κό ανθρωπιστικό χαρακτήρα ατόμων αφοσιωμένων στον οίκτο. Και δεν είναι μόνο σκοπός της δραστηριότητας αυτής των ομάδων ο προσηλυτισμός «προς άγραν» οπαδών, αλλά υποκρύπτεται υπό τον μανδύ­α της «φιλανθρωπίας» η συγκέντρωση, δια του μέ­σου αυτού, χρημάτων για τους σκοπούς της κάθε οργάνωσης. Απευθύνονται στα φιλάνθρωπα αισθήματα ευαίσθητων και θρησκευόμενων κυρίως ανθρώπων και ζητούν οικονομικές ενισχύσεις για να διατεθούν, όπως τους λέγουν, «για την αντιμετώπιση της δυστυ­χίας στον πλανήτη μας».

Έχουμε αναφέρει και άλλοτε την καταδίκη από το Γερμανικό δικαστήριο οπαδών της αίρεσης «Χά­ρε Κρίσνα», επειδή έλεγαν ψευδώς, ότι με τα χρή­ματα που συγκέντρωναν από την επαιτεία τους στους δρόμους, θα αγόραζαν τρόφιμα για τους πει­νασμένους του «τρίτου κόσμου». Εδώ στην Ελλάδα η κίνηση Ananta Marga είχε τοποθετήσει πριν από λίγα χρόνια ειδικά «κυτία» στα μεγάλα πολυκατα­στήματα, όπου οι φιλεύσπλαχνοι πολίτες έριχναν τον οβολό τους (τα ρέστα συνήθως που έπαιρναν από τα ταμεία), ανταποκρινόμενοι στην έκκληση του «κυτίου»: «Βοήθεια στους Κούρδους του Μεταξουρ­γείου».

Είναι γεγονός ότι η άσκηση φιλανθρωπίας απο­τελεί ένδειξη γνήσιας και θεοδίδακτης αγάπης προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Σήμερα μάλιστα που οι ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα έχουν αυξηθεί και πολλαπλασιαστεί με επιθετικό ανεξέλεγκτο τρό­πο, η παροχή βοήθειας προς όσους δοκιμάζονται ατομικά ή συλλογικά είναι καθήκον του καθενός και όλων μαζί των ανθρώπων που ανήκουν σε κάποιους φορείς ή δομές. Δεν είναι δυνατόν να μένουμε απα­θείς στα προβλήματα που δημιουργούν: η ένταση των φυσικών καταστροφών, οι μεταναστεύσεις πληθυ­σμών, οι πόλεμοι, οι αρρώστιες κ.λ.π. και να μην σπεύδουμε με αγάπη, υπευθυνότητα και σεβασμό στην αξία της ζωής να προσφέρουμε τη βοήθειά μας.

Όμως για τις αιρέσεις δυστυχώς η ανθρώπινη δυ­στυχία αποτελεί μέσον προσηλυτιστικής προσέγγισης, «συνομιλίας» και βοηθείας των ατόμων που έχουν ανάγκη. Οποιοδήποτε πρόβλημα στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου χρησιμοποιείται από νεοφανείς και παλαιές ομάδες σαν πρώτο στοιχείο πρόσβασης στις καρδιές τις αναστατωμένες και τραυματισμένες από τις αντιξοότητες του βίου. Όλες οι δυσκολίες του βίου ατομικές ή κοινωνικές χρησιμοποιούνται με­θοδικά και συμπεριλαμβάνονται στο οπλοστάσιο των ομάδων για εύκολη και αποδοτική προσέγγιση των πασχόντων και των συγγενών τους. Όσοι βρίσκονται σε κατάσταση θλίψης, πένθους κ.λ.π. προσεγγίζονται από εκπαιδευμένα στελέχη των ομάδων στα νεκρο­ταφεία ή τα νοσοκομεία ή τους αποστέλλονται προ­σωπικά γράμματα.

Όμως ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας είναι μία σύνθετη εκδήλωση του ανθρώπου και δεν μπορεί να απομονωθεί από όλες τις ανθρωπιστικές αξίες, όπως είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα ή στο δικαίωμα της προσωπικής ελευθέριας, στα δικαιώμα­τα του παιδιού, της οικογένειας και όλων των άλλων αξιών, που συντελούν στο δόσιμο του εαυτού μας, όπως είναι η αρετή της αγάπης, της αλληλεγγύης και της ανιδιοτέλειας.

Όλες αυτές οι αξίες καταπατούνται και διαστρέφονται βάναυσα από πολλές αιρέσεις και η «φιλανθρωπία» τους χρησιμοποιείται ως μέσον προπαγάνδας για τη στρατολόγηση οπαδών ή μέσον πλουτισμού του γκουρού η μέσον προς απόκτησιν δυνατότητας εξάπλωσής τους.

Ένας άλλος λόγος που ωθεί τις αιρέσεις να ασχολούνται με φιλανθρωπικές δραστηριότητες είναι η απόκτηση με την επίδειξη του «ανθρωπιστικού χα­ρακτήρα τους» διεθνούς κύρους, που θα τους επιτρέπει να διεκδικούν επιχορηγήσεις από τα κράτη ή από το ανθρωπιστικό Γραφείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ακόμη η «φιλανθρωπία» τους ένα άλλοθι για να μην «βγαίνουν προς τα έξω» οι άλλες καταστρο­φικές τους δραστηριότητες και οι ολοκληρωτικές τους συμπεριφορές. Επιζητούν επίσημη κοινωνική αναγνώριση γι’ αυτό κάνουν πολύ θόρυβο για κά­ποιες βοήθειες που παρέχουν. Τις γνωστοποιούν και τις επιδεικνύουν με έπαρση και ιδιοτέλεια που κάνει την «φιλάνθρωπη πράξη τους» προσβλητική και απο­κρουστική. Η «εν κρυπτώ άσκηση του ελεήμονος έργου, η αθόρυβη προσφορά του καλού Σαμαρείτου, είναι «ψιλά γράμματα» για τις αιρέσεις και τις παραθρησκείες. Οι σέκτες θέλουν να στολίσουν το έμβλημά τους δια της «φιλανθρωπίας», να επιτύχουν ακτινοβολία σε Ανύποπτους πολίτες, να τύχουν δω­ρεάν διαφήμισή τους, να φαίνονται παρούσες σε όλα τα προβλήματα του κόσμου, να αναμειγνύονται με επίσημους φορείς και οργανισμούς που ασκούν φι­λάνθρωπο έργο και γενικά να λάβουν «επίσημο» πι­στοποιητικό καλής κονωνικής αγωγής. Πλεονεκτήμα­τα καθόλου αμελητέα που συνδέονται με μια απου­σία ελέγχου των κεφαλαίων και της χρήσης που έχουν τα κεφάλαια αυτά. Γι’ αυτό, οι σέκτες διαθέ­τουν χρόνο και ανθρώπινο δυναμικό με ανεπτυγμέ­νες διοικητικές ικανότητες και όλα τα επικοινωνιακά μέσα για να «συγκινήσουν» τον κοσμάκη και να εμφανίσουν φιλεύσπλαχνο πρόσωπο.

Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί, επίσημοι φορείς και λαός, και ολίγον υποψιασμένοι όταν ακούμε ηχη­ρές εξαγγελίες και εύηχα ονόματα «φιλανθρωπικών» οργανώσεων που εμφανίζονται από το πουθενά και καρπώνονται τεράστια ποσά από κάποια «τηλεπαι­χνίδια» ή άλλου είδους «φιλανθρωπικές εκστρατείες», προσποιούμενες συγκεκριμένες παρεμβάσεις, που ακούγονται ευχάριστα, αλλά σπάνια πραγματοποιούνται. Ας βάλουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε κάποιες «ειδήσεις» (διαφημίσεις ορθότερα) περί παροχής βοηθείας από αιρετικές οργανώσεις, ας διερωτηθούμε δηλαδή μήπως κάτω από ηχηρά ονόματα και θορυβώδεις εκστρατείες προωθούν οι πά­σης φύσεως μασκαρεμένες ομάδες τους αληθινούς στόχους τους, δηλαδή τον προσηλυτισμό, την προπα­γάνδα και το οικονομικό όφελος κάτω από το κά­λυμμα της φιλανθρωπίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις λί­γη καχυποψία δεν βλάπτει...

Μερικά παραδείγματα

Στο περιοδικό Bulles, τεύχος 72/2002, αναφέρο­νται κάποια γεγονότα «ανθρωπιστικής δραστηριότη­τας» αιρέσεων που αποδεικνύουν «του λόγου το αλη­θές» του προηγούμενου σχολίου μας. Παραθέτουμε το κείμενο ως έχει.

«Θυμόμαστε την κίνηση Ananta Marga, η οποία με την πρόφαση ότι θα απασχοληθεί με ορφανά από τη Ρουμανία, τους έκανε πλύση εγκεφάλου με έναν αιρετικό ινδουισμό μέσω της ψεύτικης οργάνωσης «Η ζωή μου» (Bulles Νο 54).

Ας παρατηρήσουμε τον Moon, μέσω της οργάνωσής του «Επικοινωνία και Συνεργασία» που προ­ωθεί και αναλαμβάνει σχέδια στον τρίτο και στον τέ­ταρτο κόσμο. Αυτή η οργάνωση ενδιαφέρεται επίσης και για τα ορφανά της Λιθουανίας και διαφημίζει έναν έρανο για τα Χριστούγεννα. «Τα παιδιά δίνουν στα παιδιά... μοιράζουν τα Χριστούγεννα με ένα όρφανό παιδί...». Τα παιδιά είναι γενναιόδωρα και οι γονείς τα προτρέπουν χωρίς δεύτερη σκέψη στο να μοιραστούν τις γιορτές.

Οι έρανοι, οι εκποιήσεις ειδών, οι μεταπωλήσεις ενδυμάτων και διαφόρων αντικειμένων, πολλαπλα­σιάζονται υπό την αιγίδα του ανθρωπιστικού Κέ­ντρου Κουλτούρας (Ανθρωπιστικό Κίνημα), του Moon, της HumanaTvind και πολλών άλλων!

Με αυτόν τον τίτλο, γνωστοί οργανισμοί, των οποίων θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα ονόματα και τη φήμη, μερικές φορές παγιδεύονται από ολέθριες διαδικασίες. Έτσι, δύο φιλανθρωπικοί οργανισμοί, η Καθολική Βοήθεια και η Λαϊκή Βοήθεια, το έπαθαν κρυφά από την Σαηεντολογία, στο πλαίσιο μιας οργάνωσης διανομής ρούχων. Νόμισαν ότι θα συμμε­τείχαν σε μια δραστηριότητα υπό τον τίτλο «Αλληλεγγύη και Δράση», της οποίας ο αληθινός στόχος ήταν η διανομή στη Νίκαια της Γαλλίας 2.000 αντι­τύπων ενός δελτίου ενημερώσεως σχετικά με τη Σαηεντολογία, το οποίο κήρυττε την «ανάγνωση Του δρόμου της ευτυχίας» (Nice matin, 23 Απριλίου 1997).

«Αλλά, γνωρίζουμε που πάνε πραγματικά, όλες αυτές οι δωρεές; Ορισμένοι ανθρωπιστικοί οργανισμοί αποσκοπούν περισσότερο στο να κερδίσουν χρή­ματα παρά να δώσουν. Έτσι, όταν τοποθετείτε ρούχα στα ξύλινα κοντέϊνερς της HumanaTvind, τα οποία είναι εγκατεστημένα κοντά στα εμπορικά, είστε πεπεισμένοι ότι βοηθάτε τον Τρίτο κόσμο; Στην πραγματικότητα, πλουτίζετε έμμεσα μία Δανική σέ­κτα» (Le journal  Μηνιαία έφημερίδα της περιοχής Annecy Νο 49/15295).

Η σέκτα HumanaTvind κερδίζει «εκατομμύρια με τη μεταπώληση των 3.000 τόνων παλιών ρούχων σ αυτά τα δέκα μαγαζιά». Με αυτή την πώληση η οργάνωση ισχυρίζεται ότι πραγματοποιεί σχέδια βο­ήθειας στον Τρίτο κόσμο... Αλλά δημοσιογράφοι ένδιαφέρθηκαν γι αυτές τις δραστηριότητες, Αποδει­κνύοντας ότι η βασική δραστηριότητα του HumanaTvind (σχετικά με τη συλλογή χρησιμοποιημένων ρούχων που προορίζονται για τις προς ανάπτυξιν χώρες) φαίνεται ότι υπακούει σε εμπορικούς στόχους παρά σε ανθρωπιστικό ενδιαφέρον" (La Croix, Σάββατο 11295).

Άλλοι δημοσιογράφοι διευκρινίζουν ότι η συγκε­ντρωμένη περιουσία εξαφανίζεται μέσα σ ένα κλει­στό κύκλωμα, σ’ αυτό που ονομάζουν κοινά ταμεία· σε γραμματοκιβώτια εταιριών και σε θυγατρικές και επανεμφανίζεται εκεί όπου οι αναφορές διαχείρισης και οι οικονομικοί έλεγχοι ερημοδικούν: «στις Καραϊ­βικές ή στην Κεντρική Αμερική. Στις νήσους Αντίλλες Ste Lucie και Ste Vincent οι υπεύθυνοι του HumanaTvind αγόρασαν με τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια δολάρια, φυτείες, αυτοκίνητα, σπίτια, γιώτ» (Der Spiegel, 20101996).

 «Στην Ευρώπη έλαβαν χώρα καταχρήσεις στο «μάννα» της φιλανθρωπίας, για τις οποίες η Ευρω­παϊκή Επιτροπή θα έκανε τα έξοδα το 1998. Αυτά τα ανθρωπιστικά αποθέματα, που απορρέουν από την Επιτροπή, θα επέτρεπαν τελικά, μέσω πολλών ελιγμών να χρηματοδοτηθεί μία ιαπωνική σέκτα!... όπως μαρτυρούν τα άρθρα της εφημερίδας Sukyo Mahikary και το σκάνδαλο των καταχρασμένων ευρωπαϊκών Αποθεμάτων" (βελγικές ημερήσιες: Le soir, 27101998, La Meusse, 22111998). Έτσι τα αποθέματα που προορίζονται για άτομα με ανάγκη, χρησιμεύουν για χρηματοδότηση σε αιρέσεις παγκο­σμίως γνωστές για τον φανατισμό τους και την απέχθειά τους για την ανθρωπότητα» (La Meuse, 2210 98).

 «Οι περιοχές της Αφρικής που βρίσκονται σε δυ­σκολία (Ζαΐρ, Ρουάντα...) έλκουν πολλές ανθρωπιστι­κές ομάδες, οι οποίες είναι από όλους επαινετές. Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» δηλώνουν ότι «έχουν ανα­λάβει στη Ρουάντα έναν πληθυσμό 7.000 προσφύγων (σελίδα στο διαδίκτυο των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»). Αυτή η προστασία των προσφύγων από τη Ρουάντα, που βρίσκονται σε δυσκολία, δεν προκαλεί ανη­συχίες, όταν γνωρίζουμε ότι οι Ιεχωβάδες είναι στρατευμένοι στον ‘από πόρτα σε πόρτα’ προσηλυ­τισμό»; Ομοίως, μία μαρτυρία ανθρωπιστικής δρά­σης, όπως τη διηγούνται οι ίδιοι οι Σαηεντολόγοι και που αξίζει να αναλύσουμε: (A.R.C. Ν^ο 25).

 «Γάλλοι σαηεντολόγοι στη Ρουάντα: μία χώρα ξαναβρίσκει την έλπίδα σε λίγους μήνες».

 «Δεν είχα παρά μόνο δύο αντίτυπα του ‘Δρόμου της ευτυχίας’ και ένα του ‘Μαθαίνω διασκεδά­ζοντας’, όταν τι ευτυχία! ένα δέμα από την κόρη μου Christelle... έφτασε με μερικά αντίτυπα των βι­βλίων ‘Εγερτήρια’, ‘Σαηεντολογία με είκόνες’, ‘Ron, ένα πορτραίτο’, ‘Ένα σώμα αγνό, το σώμα φωτεινό’ και μερικά του ‘Δρόμου της ευτυχίας’. Αμέσως με έκλεψαν!».

 «Μας δόθηκαν επίσης αριθμοί πολύ συγκεκρι­μένοι:

‘Φτάσαμε 267 άτομα!... Είχαμε 327 μέλη ένα μή­να μετά και 11 μέρες αργότερα 390!... Περίπου ένα μήνα αργότερα, ήμαστε 800 εκ των οποίων 169 φοι­τητές!"».

 Μερικές φορές η παρείσφρηση αυτών των ομάδων στους πρόσφυγες, καταγγέλλεται από τους δημοσιο­γράφους, όπως ότι η ‘έκκλησία’ του Ron Hubbard έκανε προπαγάνδα στα στρατόπεδα των προσφύγων στην Αλβανία. Με την υποτιθέμενη υποστήριξη του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού... οργάνωσε ‘Σεμινάρια Αφύπνισης’ συνήθως 23 ημερών στο εσωτερικό των ίδιων στρατοπέδων, με πρόφαση την ανακούφι­ση των συναισθηματικών πόνων των 10.000 προσφύ­γων. (L Hebdo 12899)».

 Αλήθεια, πως μπορεί να περάσει σιωπηλά το ανθρωπιστικό όνειδος που συνίσταται στο να χρησι­μοποιείται ο πόνος των θυμάτων που έχασαν αγα­πημένα πρόσωπα;!... Με τέτοιες προϋποθέσεις δη­μιουργήθηκε το νούμερο ανάγκης των σαηεντολόγων μετά την 11^η Σεπτεμβρίου.

 

Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 32 

Read more: http://www.egolpion.com/filan8rwpia_airesewn.el.aspx#ixzz2sBTGoYTd