Η ψυχή δεν είναι ανεξάρτητο ή αυτόνομο ον, αλλά δημιούργημα, που και την
ίδια του την ύπαρξη την οφείλει στο Θεό-Δημιουργό. Κατά συνέπεια, δεν
μπορεί να είναι «αθάνατη» εκ φύσεως, αφ' εαυτής, αλλά μόνο κατά χάριν
και «ευδοκίαν του Θεού». Η «αθανασία» δεν είναι χαρακτηριστικό της
ψυχής, αλλά κάτι που εξαρτάται τελικά από τη σχέση του ανθρώπου με το
Θεό, τον Κύριό του και Δημιουργό. Η ύπαρξη της ψυχής είναι «συμβατική»,
«υπό όρους». Όχι μόνο ο τελικός προορισμός του ανθρώπου μπορεί να
επιτευχθεί στην Κοινωνία με το Θεό, αλλ' ακόμη και η ίδια του η ύπαρξη, η
«επιβίωσή» του ή η αντοχή του εξαρτώνται από τη θέληση του Θεού. Ο
Άγιος Αθανάσιος υπεστήριζε πολύ έντονα οτι κάθε δημιούργημα είναι «εκ
φύσεως» ασταθές και εκτεθειμένο στην καταστροφή. Ο Άγιος Αυγουστίνος
ένοιωσε την ανάγκη να προσδιορίσει την αθανασία της ψυχής του ανθρώπου,
λέγοντας οτι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη μόνο με τον τρόπο που ο Θεός
επιθυμεί. Ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (634 μ.Χ.),
καταδικάζει την προ-ύπαρξη και αποκατάσταση των ψυχών, και δηλώνει
καθαρά, οτι τα «νοητά», αν και δεν αποθνήσκουν, παρά ταύτα δεν είναι
αθάνατα «εκ φύσεως», αλλά μόνο κατά χάριν Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου