Ο
Χριστιανισμός προϋποθέτει κοινήν ζωήν. Οι χριστιανοί οφείλουν να
θεωρούν αλλήλους "αδελφούς" (πράγματι αυτό ήτο εν από τα πρώτα ονόματά
των), μέλη μιας κοινότητος, στενώς συνδεδεμένα μεταξύ των. Και δι' αυτό η
αδελφική αγάπη πρέπει να αποτελή το πρώτον σημείον καθώς και την πρώτην
απόδειξιν της μαρτυρίας αυτής της κοινότητος. Έχομεν το δικαίωμα να
είπωμεν: ο Χριστιανισμός είναι κοινότης, εταιρεία, αδελφότης,
"κοινωνία", coetus fidelium. Θεωρούμενος ως μία πρώτη προσέγγισις,
τοιούτος ορισμός ασφαλώς δύναται να μας βοηθήση πολύ. Αλλ' είναι φανερόν
ότι πρέπει να τον προσδιορίσωμεν και χαρακτηρίσωμεν καλλίτερον, διότι
αποσιωπά εν καίριον στοιχείον.
Πράγματι,
θα διερωτηθή τις εις τι είναι θεμελιωμένη και ερριζωμένη αυτή η ενότης,
αυτός ο σύνδεσμος των πολλών ο οποίος πρέπει μάλιστα να είναι τόσον
στενός και οργανικός, όσον η ένωσις των μελών του ιδίου σώματος; Ποία
είναι η δύναμις, η οποία τους συγκεντρώνει και τους ενώνει μεταξύ των;
Είναι μόνον εν κοινωνικόν ένστικτον, μία παρόρμησις αμοιβαίας στοργής ή
άλλη τις φυσική έλξις; Η ενότης αυτή βασίζεται απλώς επί της ομοφωνίας,
επί της ταυτότητος των απόψεων και πεποιθήσεων, επί ιδεολογικής τινος
συμφωνίας; Η χριστιανική Κοινότης, η Εκκλησία, είναι μόνον μία ανθρωπίνη
κοινωνία, μία εθελοντική ένωσις των ανθρώπων;
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Φλωρόφσκυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου