Άσε μας ρε κόσμε!

¨Πάτερ, με σχολιάζουν συγγενείς. 

Και στη δουλειά είναι κάποιοι που με θάβουν.¨

Οι γνώμες των ανθρώπων 

σε τρελαίνουν.

Ας πουν ό, τι θέλουν.

Τι ξέρουν; 

Ποιος σε ξέρει καλά; 

Εδώ ούτε συ ο ίδιος 

δεν γνωρίζεις 

την ψυχή σου, 

και θα ‘ρθουν 

οι άλλοι 

να σε κρίνουν,να σου βάλουν ετικέτες, 

να κάνουν γνωματεύσεις, 

να πουν για σένα 

διάφορα;

Άσε μας, ρε κόσμε.

Εσύ που πρώτα 

μας τρελαίνεις, 

έρχεσαι μετά 

να μας κρίνεις;

Κόσμε, τρελέ!

Κοίτα μπροστά 

το θάνατο 

που όλους μας 

παραμονεύει.

Κι άσε κι εμένα 

ήσυχο.

------------------------------------------------

Δεν αναφέρεται η παραπάνω ανάρτηση στη γνώμη των φίλων μας που έρχεται να μας ξυπνήσει αγαπητικά από διάφορα κωλύματα, προβλήματα, εμμονές, υποχόνδριες συμπεριφορές κλπ δυσκολίες του χαρακτήρα μας. Αυτά τα σχόλια είναι πολύ χρήσιμα και θεόσταλτα.
Γι' αυτό τα θέλουμε, τα ακούμε, καθρεφτιζόμαστε και κάνουμε προσπάθεια αλλαγής.
Το θέμα είναι η διάκριση των μεν από τα δε.
Συνήθως οι προβληματικοί νιώθουν ήρωες και γίνονται πιο προβληματικοί,
ενώ οι αδίκως αδικημένοι βουλιάζουν πιο πολύ στην μειονεξία, λόγω ευαισθησίας.
Λύση: το καθρέφτισμα σε έναν καλό φίλο, πνευματικό, ή όποιο βοηθό στης ζωής το δρόμο.

π.Ανδρέας Κονάνος

Αναρτήθηκε από Άμυ (Ψυχής σιωπές) στις 10:27